Aktualności
KADRY MODERNIZMU | konkurs fotograficzny
SARP o/Wrocław ogłasza IV edycję konkursu KADRY MODERNIZMU.
Przedmiotem Konkursu KADRY MODERNIZMU: MIASTO W RUCHU jest fotografia zdarzenia, pojedynczego obiektu, grupy obiektów, przestrzeni bądź założenia urbanistycznego, obrazująca różne interpretacje hasła konkursowego. Prace zgłoszone na konkurs powinny być próbą odnajdywania i ukazania zdarzeń, obiektów, przestrzeni, struktur, które biorą udział w ruchu miasta, kształtują ten ruch bądź są jego nieruchomymi świadkami.
Prace mogą być próbą interpretacji następujących zagadnień: Czym jest mobilność miasta i mobilność w mieście? W jaki sposób ruch – zarówno jako przemieszczanie się, jak i jako ciągłe zmiany – kształtuje miasto? Jaka jest rola architektury i aranżacji przestrzeni w kierunkowaniu ruchu miasta? Współczesna ulica jako kręgosłup miasta i przestrzeń ruchu; Przestrzenie i obiekty będące nieruchomymi obserwatorami miasta pełnego ruchu oraz takie, które biorą w tym ruchu udział, same również ulegając przemianom. wiecej
SARP o/Wrocław ogłasza IV edycję konkursu KADRY MODERNIZMU.
Przedmiotem Konkursu KADRY MODERNIZMU: MIASTO W RUCHU jest fotografia zdarzenia, pojedynczego obiektu, grupy obiektów, przestrzeni bądź założenia urbanistycznego, obrazująca różne interpretacje hasła konkursowego. Prace zgłoszone na konkurs powinny być próbą odnajdywania i ukazania zdarzeń, obiektów, przestrzeni, struktur, które biorą udział w ruchu miasta, kształtują ten ruch bądź są jego nieruchomymi świadkami.
Prace mogą być próbą interpretacji następujących zagadnień: Czym jest mobilność miasta i mobilność w mieście? W jaki sposób ruch – zarówno jako przemieszczanie się, jak i jako ciągłe zmiany – kształtuje miasto? Jaka jest rola architektury i aranżacji przestrzeni w kierunkowaniu ruchu miasta? Współczesna ulica jako kręgosłup miasta i przestrzeń ruchu; Przestrzenie i obiekty będące nieruchomymi obserwatorami miasta pełnego ruchu oraz takie, które biorą w tym ruchu udział, same również ulegając przemianom. wiecej
Monument. Architektura Adolfa Szyszko-Bohusza
Zachęta - Narodowa Galeria Sztuki
17.06 - 24.08
Wystawa „Monument. Architektura Adolfa Szyszko-Bohusza”, związana z prezentacją w Pawilonie Polskim na Biennale Architektury w Wenecji, dotyka zagadnienia mitotwórczego potencjału architektury. Szyszko-Bohusz, dawny legionista związany z Józefem Piłsudskim, jako architekt władzy projektował monumenty: budowle, które miały stać się pomnikami epoki, wyrażać ducha odrodzonego państwa, ożywiać jego chwalebną historię, ale także świadczyć o dobrobycie i postępie poprzez efektowne zlecenia realizowane dla ówczesnych elit politycznych i finansowych. więcej
Zachęta - Narodowa Galeria Sztuki
17.06 - 24.08
Wystawa „Monument. Architektura Adolfa Szyszko-Bohusza”, związana z prezentacją w Pawilonie Polskim na Biennale Architektury w Wenecji, dotyka zagadnienia mitotwórczego potencjału architektury. Szyszko-Bohusz, dawny legionista związany z Józefem Piłsudskim, jako architekt władzy projektował monumenty: budowle, które miały stać się pomnikami epoki, wyrażać ducha odrodzonego państwa, ożywiać jego chwalebną historię, ale także świadczyć o dobrobycie i postępie poprzez efektowne zlecenia realizowane dla ówczesnych elit politycznych i finansowych. więcej
Nowa
sztuka budowania! Architektura modernizmu w fotografii i książce.
Muzeum Architektury we Wrocławiu
27.06 - 14.09
Wstawa Nowa sztuka budowania! Architektura modernizmu w fotografii i książce, prezentuje bogatą kolekcję oryginalnych fotografii dokumentujących najważniejsze przemiany w architekturze początku XX wieku. Twórcą imponującego zbioru czarno-białych zdjęć był Walter Müller-Wulckow (1886–1964) – jeden z najważniejszych niemieckich krytyków architektury w latach dwudziestych ubiegłego stulecia. Opracował on cztery tomy poświęcone nowoczesnej architekturze, które ukazały się w niezwykle popularnej serii, określanej od charakterystycznego koloru okładek jako „niebieskie książki” (Blaue Bücher). Przystępnie napisane i ilustrowane licznymi fotografiami niewielkie książeczki wychodziły w ogromnych nakładach, skutecznie propagując najnowsze dokonania architektoniczne w krajach niemieckojęzycznych. Były również wyjątkowym świadectwem nowego sposobu patrzenia na samą architekturę i jej dokumentowania. więcej
Muzeum Architektury we Wrocławiu
27.06 - 14.09
Wstawa Nowa sztuka budowania! Architektura modernizmu w fotografii i książce, prezentuje bogatą kolekcję oryginalnych fotografii dokumentujących najważniejsze przemiany w architekturze początku XX wieku. Twórcą imponującego zbioru czarno-białych zdjęć był Walter Müller-Wulckow (1886–1964) – jeden z najważniejszych niemieckich krytyków architektury w latach dwudziestych ubiegłego stulecia. Opracował on cztery tomy poświęcone nowoczesnej architekturze, które ukazały się w niezwykle popularnej serii, określanej od charakterystycznego koloru okładek jako „niebieskie książki” (Blaue Bücher). Przystępnie napisane i ilustrowane licznymi fotografiami niewielkie książeczki wychodziły w ogromnych nakładach, skutecznie propagując najnowsze dokonania architektoniczne w krajach niemieckojęzycznych. Były również wyjątkowym świadectwem nowego sposobu patrzenia na samą architekturę i jej dokumentowania. więcej
MM Modernizm
Gdynia
15.05 - 30.09
Projekt MM jest multimedialną konstrukcją złożoną z wielu warstw. Każda z nich ma swój odrębny charakter, każda swoją inspirację. Twórcy projektu w pierwszej kolejności zaprezentują modernizm, do czego impulsem stało się ich nadmorskie pochodzenie.
W ramach multimedialnego projektu artystycznego „MM Modernizm”, realizowanego przez grupę kreatywną MM Projekt oraz Muzeum Miasta Gdyni we współpracy z trójmiejskimi instytucjami, studentki z Wydziału Dyrygentury Chóralnej, Muzyki Kościelnej, Edukacji Artystycznej, Rytmiki i Jazzu, studiujące na specjalności Animacja kultury z elementami arteterapii wezmą udział w procesie realizacji projektu, ze szczególnym akcentem na powstawanie jego oprawy muzycznej. W czasie od 15 maja do 15 września zostały też w ramach praktyk zaproszone do wzięcia udziału w szeregu wykładów teoretycznych i praktycznych warsztatów dotyczących organizacji imprez kulturalnych, tworzenia projektów międzynarodowych i ministerialnych oraz nawiązywania współpracy z instytucjami. więcej www.facebook.com/mmprojekt.info i www.youtube.com/watch?v=82v4A22Nol8#t=17
Gdynia
15.05 - 30.09
Projekt MM jest multimedialną konstrukcją złożoną z wielu warstw. Każda z nich ma swój odrębny charakter, każda swoją inspirację. Twórcy projektu w pierwszej kolejności zaprezentują modernizm, do czego impulsem stało się ich nadmorskie pochodzenie.
W ramach multimedialnego projektu artystycznego „MM Modernizm”, realizowanego przez grupę kreatywną MM Projekt oraz Muzeum Miasta Gdyni we współpracy z trójmiejskimi instytucjami, studentki z Wydziału Dyrygentury Chóralnej, Muzyki Kościelnej, Edukacji Artystycznej, Rytmiki i Jazzu, studiujące na specjalności Animacja kultury z elementami arteterapii wezmą udział w procesie realizacji projektu, ze szczególnym akcentem na powstawanie jego oprawy muzycznej. W czasie od 15 maja do 15 września zostały też w ramach praktyk zaproszone do wzięcia udziału w szeregu wykładów teoretycznych i praktycznych warsztatów dotyczących organizacji imprez kulturalnych, tworzenia projektów międzynarodowych i ministerialnych oraz nawiązywania współpracy z instytucjami. więcej www.facebook.com/mmprojekt.info i www.youtube.com/watch?v=82v4A22Nol8#t=17
Nieznany modernizm. Architektura Górnego Śląska w okresie międzywojennym.
Dom książęcy Zamku Piastowskiego w Raciborzu
10.06. -
Od 10 czerwca na Zamku Piastowskim w Raciborzu można oglądać wystawę "Nieznany modernizm. Architektura Górnego Śląska w okresie międzywojennym".
Projekt ten przedstawia polsko-czeskie doświadczenie modernizmu, które do chwili obecnej nie doczekało się szerszego opracowania ani publikacji. Na wystawie można oglądać obiekty w stylu modernistycznym, rozsiane po miastach, miasteczkach i wsiach Górnego Śląska. Wytypowano 40 obiektów; 20 na terenie Górnego Śląska będącego w granicach RP oraz 20 w Republice Czeskiej. Został zebrany bogaty materiał archiwalny: dawne zdjęcia, pocztówki, plany budowlane czy rysunki. Został on poszerzony o współczesne fotografie uczniów Ośrodka dla Niesłyszących w Raciborzu kształcących się w zawodzie fototechnika. Opisy historii i formy budynków umieszczono na 42 planszach wystawienniczych, które znów będą pokazywane na zamku. więcej
Dom książęcy Zamku Piastowskiego w Raciborzu
10.06. -
Od 10 czerwca na Zamku Piastowskim w Raciborzu można oglądać wystawę "Nieznany modernizm. Architektura Górnego Śląska w okresie międzywojennym".
Projekt ten przedstawia polsko-czeskie doświadczenie modernizmu, które do chwili obecnej nie doczekało się szerszego opracowania ani publikacji. Na wystawie można oglądać obiekty w stylu modernistycznym, rozsiane po miastach, miasteczkach i wsiach Górnego Śląska. Wytypowano 40 obiektów; 20 na terenie Górnego Śląska będącego w granicach RP oraz 20 w Republice Czeskiej. Został zebrany bogaty materiał archiwalny: dawne zdjęcia, pocztówki, plany budowlane czy rysunki. Został on poszerzony o współczesne fotografie uczniów Ośrodka dla Niesłyszących w Raciborzu kształcących się w zawodzie fototechnika. Opisy historii i formy budynków umieszczono na 42 planszach wystawienniczych, które znów będą pokazywane na zamku. więcej
Wycieczka do Dom Zofii i Oskara Hansenów w Szuminie
24.05, 31.05, 7.06. 2014
(sobota), godz. 10.00
Od 26 maja będzie można poczuć na własnej skórze czym jest Forma Otwarta. Dom w Szuminie, który jako pierwszy obiekt w Polsce znalazł się na prestiżowej liście Iconic Houses Network, zrzeszającej najważniejsze domy w historii architektury XX wieku, zostanie udostępniony do zwiedzania podczas trzech wycieczek. Oprowadzania zostały zorganizowane przez Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie we współpracy ze Stowarzyszeniem Powojenny Modernizm i Festiwalem Otwarte Mieszkania. Oprowadzają: Andrzej Brzózka (Stowarzyszenie Powojenny Modernizm), Aleksandra Kędziorek (Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie), Adam Przywara (Stowarzyszenie Powojenny Modernizm). więcej o wycieczce, o domu, o książce
24.05, 31.05, 7.06. 2014
(sobota), godz. 10.00
Od 26 maja będzie można poczuć na własnej skórze czym jest Forma Otwarta. Dom w Szuminie, który jako pierwszy obiekt w Polsce znalazł się na prestiżowej liście Iconic Houses Network, zrzeszającej najważniejsze domy w historii architektury XX wieku, zostanie udostępniony do zwiedzania podczas trzech wycieczek. Oprowadzania zostały zorganizowane przez Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie we współpracy ze Stowarzyszeniem Powojenny Modernizm i Festiwalem Otwarte Mieszkania. Oprowadzają: Andrzej Brzózka (Stowarzyszenie Powojenny Modernizm), Aleksandra Kędziorek (Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie), Adam Przywara (Stowarzyszenie Powojenny Modernizm). więcej o wycieczce, o domu, o książce
Andrzej Szczerski: Modernizm i państwo - Muzeum Śląskie w Katowicach
Muzeum Sztuki ms2, ul Ogrodowa 19, Łódź
22 maja 2014 (czwartek) godz. 18.00
wstęp wolny
Sposób w jaki model muzeum uniwersalnego oddziałuje na architekturę budynku muzeum zostanie omówiony na przykładzie Muzeum Śląskiego w Katowicach. Siedziba muzeum, zbudowana według projektu Karola Schayera, stanowiła wyjątkowej klasy przykład modernistycznej architektury. Samo powstanie nowego gmachu było świadectwem wykorzystywania modernizmu na potrzeby państwotwórcze i świadczyło o znaczeniu muzeum w budowaniu nowoczesnej tożsamości Polski.
Muzeum Śląskie uznać można ze oryginalną interpretację idei "muzeum uniwersalnego", które odwołując się do tradycji muzeum jako instytucji publicznej, reprezentującej państwo, stara się pokazać śląski regionalizm jako integralną część nowoczesnej polskości.
Jest to kolejny wykład z cyklu Muzeum Uniwersalne. więcej
Muzeum Sztuki ms2, ul Ogrodowa 19, Łódź
22 maja 2014 (czwartek) godz. 18.00
wstęp wolny
Sposób w jaki model muzeum uniwersalnego oddziałuje na architekturę budynku muzeum zostanie omówiony na przykładzie Muzeum Śląskiego w Katowicach. Siedziba muzeum, zbudowana według projektu Karola Schayera, stanowiła wyjątkowej klasy przykład modernistycznej architektury. Samo powstanie nowego gmachu było świadectwem wykorzystywania modernizmu na potrzeby państwotwórcze i świadczyło o znaczeniu muzeum w budowaniu nowoczesnej tożsamości Polski.
Muzeum Śląskie uznać można ze oryginalną interpretację idei "muzeum uniwersalnego", które odwołując się do tradycji muzeum jako instytucji publicznej, reprezentującej państwo, stara się pokazać śląski regionalizm jako integralną część nowoczesnej polskości.
Jest to kolejny wykład z cyklu Muzeum Uniwersalne. więcej
Walter Gropius. Pełnia architektury
Nakładem wydawnictwa Karakter ukaże się zbiór esejów wybitnego architekta, jednego z współtwórców modernizmu, założyciela Bauhausu. Walter Gropius porusza w nich problem roli architekta, samorozwoju projektanta oraz kierunku w jakim powinna prowadzić ambicja młodych twórców. Autor opowiada się za wszechstronnym wykształceniem połączonym z praktyką. Książka zrywa z technokratyczną wizją modernizmu, pokazując jego humanistyczne oblicze.
Premiera książki: 28.04.2014. Wydawnictwo Karakter. wiecej
Nakładem wydawnictwa Karakter ukaże się zbiór esejów wybitnego architekta, jednego z współtwórców modernizmu, założyciela Bauhausu. Walter Gropius porusza w nich problem roli architekta, samorozwoju projektanta oraz kierunku w jakim powinna prowadzić ambicja młodych twórców. Autor opowiada się za wszechstronnym wykształceniem połączonym z praktyką. Książka zrywa z technokratyczną wizją modernizmu, pokazując jego humanistyczne oblicze.
Premiera książki: 28.04.2014. Wydawnictwo Karakter. wiecej
Białostocka Architektura Modernizmu - przewodnik
Przewodnik „Białostocka architektura modernizmu” jest efektem projektu zrealizowanego przez Fundację Uniwersytetu w Białymstoku w 2013 r. Projekt miał na celu zapoznanie białostoczan – poprzez spacery, spotkania z ekspertami i pasjonatami, tematyczną publikację oraz dedykowaną stronę internetową – z dziedzictwem architektonicznym miasta powstałym w okresie międzywojennym i po 1945 r. Przewodnik autorstwa Sebastiana Wichra, zilustrowany zdjęciami Marcina Onufryjuka, ukazuje specyfikę białostockiego modernizmu i przybliża najciekawsze przykłady obiektów zrealizowanych w tym stylu. Na trzech szlakach zaproponowanych przez autora znalazło się ponad 30 obiektów o różnej skali i funkcjach: budynki jedno- i wielorodzinne, gmachy użyteczności publicznej, zespoły zabudowy i kompozycje przestrzenne. Uzupełnieniem przewodnika jest strona internetowa www.modernizm.uwb.edu.pl.
Przewodniki "Białostocka architektura modernizmu" są dostępne w Muzeum Historycznym (ul. Warszawska 37) oraz w Galerii Arsenał (Mickiewicza 2). Spotkanie promocyjne z udziałem autorów odbędzie się 28. marca 2014.
Przewodnik w formacie pdf dostępny jest tu.
Przewodnik „Białostocka architektura modernizmu” jest efektem projektu zrealizowanego przez Fundację Uniwersytetu w Białymstoku w 2013 r. Projekt miał na celu zapoznanie białostoczan – poprzez spacery, spotkania z ekspertami i pasjonatami, tematyczną publikację oraz dedykowaną stronę internetową – z dziedzictwem architektonicznym miasta powstałym w okresie międzywojennym i po 1945 r. Przewodnik autorstwa Sebastiana Wichra, zilustrowany zdjęciami Marcina Onufryjuka, ukazuje specyfikę białostockiego modernizmu i przybliża najciekawsze przykłady obiektów zrealizowanych w tym stylu. Na trzech szlakach zaproponowanych przez autora znalazło się ponad 30 obiektów o różnej skali i funkcjach: budynki jedno- i wielorodzinne, gmachy użyteczności publicznej, zespoły zabudowy i kompozycje przestrzenne. Uzupełnieniem przewodnika jest strona internetowa www.modernizm.uwb.edu.pl.
Przewodniki "Białostocka architektura modernizmu" są dostępne w Muzeum Historycznym (ul. Warszawska 37) oraz w Galerii Arsenał (Mickiewicza 2). Spotkanie promocyjne z udziałem autorów odbędzie się 28. marca 2014.
Przewodnik w formacie pdf dostępny jest tu.
Modernizm w Europie - Modernizm w Gdyni. Architektura XX w. i jej waloryzacja
18-20 września 2014, Gdynia
W dniach 18-20 września 2014 r. odbędzie się w Gdyni czwarta konferencja z cyklu „Modernizm w Europie – modernizm w Gdyni”, organizowana przez Miasto Gdynię. Poprzednie trzy konferencje z tego cyklu odbyły się w 2007, 2009 i 2012 r. i zgromadziły specjalistów i miłośników modernizmu z kilkudziesięciu krajów nie tylko Europy.
Czwarta konferencja w 2014 r. poświęcona będzie architekturze modernizmu XX wieku. Podobnie jak w czasie poprzednich edycji pierwszy dzień będzie poświęcony architekturze i urbanistyce, drugi – ochronie i konserwacji zabytków modernizmu, a w trzeci dzień odbędzie się prezentacja w terenie wybranych przykładów. Zgłoszenia referatów do 1 marca 2014. Więcej informacji tu
18-20 września 2014, Gdynia
W dniach 18-20 września 2014 r. odbędzie się w Gdyni czwarta konferencja z cyklu „Modernizm w Europie – modernizm w Gdyni”, organizowana przez Miasto Gdynię. Poprzednie trzy konferencje z tego cyklu odbyły się w 2007, 2009 i 2012 r. i zgromadziły specjalistów i miłośników modernizmu z kilkudziesięciu krajów nie tylko Europy.
Czwarta konferencja w 2014 r. poświęcona będzie architekturze modernizmu XX wieku. Podobnie jak w czasie poprzednich edycji pierwszy dzień będzie poświęcony architekturze i urbanistyce, drugi – ochronie i konserwacji zabytków modernizmu, a w trzeci dzień odbędzie się prezentacja w terenie wybranych przykładów. Zgłoszenia referatów do 1 marca 2014. Więcej informacji tu
BETON Film Festival
14-16 marca 2014
Pawilon SARP, ul. Foksal 2a, Warszawa Organizatorzy: Odział Warszawski SARP i Stowarzyszenie Powojenny Modernizm
BETON Film Festival jest nowym festiwalem filmowym w całości poświęconym architekturze. W ramach pierwszej edycji festiwalu zostanie zaprezentowane dziewięć filmów pełnometrażowych i trzy filmy artystyczne. Każdy seans poprzedzony będzie krótką prelekcją. Dodatkowo w czasie trwania festiwalu odbywać się będą dyskusje oraz targi książki architektonicznej. Uczestnictwo w wydarzeniu jest darmowe.
Pierwsza edycja festiwalu bierze na warsztat temat utopii w jej praktycznym wymiarze. Poprzez filmy i dyskusje kuratorzy festiwalu pragną sprowokować refleksję na temat współczesnego życia w architekturze. Wychodząc od historycznego wymiaru projektów utopijnych, z modernizmem na czele, położymy nacisk na współczesny kryzys utopii i jej redefinicje poprzez jednostkowe działania.
kuratorzy: Adam Przywara, Andrzej Brzózka
koordynacja OW SARP: Aleksandra Wasilkowska
więcej: http://sarp.warszawa.pl/beton-film-festival/
14-16 marca 2014
Pawilon SARP, ul. Foksal 2a, Warszawa Organizatorzy: Odział Warszawski SARP i Stowarzyszenie Powojenny Modernizm
BETON Film Festival jest nowym festiwalem filmowym w całości poświęconym architekturze. W ramach pierwszej edycji festiwalu zostanie zaprezentowane dziewięć filmów pełnometrażowych i trzy filmy artystyczne. Każdy seans poprzedzony będzie krótką prelekcją. Dodatkowo w czasie trwania festiwalu odbywać się będą dyskusje oraz targi książki architektonicznej. Uczestnictwo w wydarzeniu jest darmowe.
Pierwsza edycja festiwalu bierze na warsztat temat utopii w jej praktycznym wymiarze. Poprzez filmy i dyskusje kuratorzy festiwalu pragną sprowokować refleksję na temat współczesnego życia w architekturze. Wychodząc od historycznego wymiaru projektów utopijnych, z modernizmem na czele, położymy nacisk na współczesny kryzys utopii i jej redefinicje poprzez jednostkowe działania.
kuratorzy: Adam Przywara, Andrzej Brzózka
koordynacja OW SARP: Aleksandra Wasilkowska
więcej: http://sarp.warszawa.pl/beton-film-festival/
BIO/FORMY Opowiadania o artystach:
Zofia Hansen / Grupa projektowa Centrala & Centrum w Ruchu
15, 16 lutego 2014, godz. 19.00
TR Warszawa
Zofia i Oskar Hansenowie byli bodaj najwybitniejszymi i najbardziej radykalnymi przedstawicielami nurtu modernistycznego w polskiej architekturze powojennej. Przez długie lata zapomniani, dziś znów znaleźli się w centrum zainteresowania. Autorzy tak przełomowych (i kontrowersyjnych) projektów, jak Linearny System Ciągły czy Przyczółek Grochowski, inspirują przede wszystkim jako twórcy teorii Formy Otwartej, specyficznej strategii projektowania i edukacji (teoria Formy Otwartej określiła m.in. schemat pracy w słynnej Kowalni, pracowni rzeźby na warszawskiej ASP, prowadzonej przez Grzegorza Kowalskiego). Idea Formy Otwartej w ramach współpracy grupy projektowej Centrala i tancerzy z Centrum w Ruchu zostanie przełożona na język tanecznej improwizacji. Rozgrywane w całej przestrzeni teatru działania będą uświadamiać dynamiczny charakter naszej relacji z przestrzenią, pokazywać, w jaki sposób związek z architekturą może mieć postać otwartego dialogu, jak architektura zmienia się pod naszym wpływem, jak staje się zapisem naszych kolejnych ingerencji. Działaniom tanecznym towarzyszyć będzie wykład Małgorzaty Kuciewicz i Simone De Iacobisa, młodych architektów zajmujących się badaniem architektonicznym domu małżeństwa Hansenów. Główną bohaterką wykładu stanie się Zofia Hansen, wciąż chyba nie dość doceniana jako współtwórczyni projektów duetu.
Spotkanie wokół postaci Zofii Hansen otwiera nową serię wykładów performatywnych w TR Warszawa. BIO/FORMY mają na celu przybliżenie sylwetek artystów poprzez rekonstrukcję ich praktyki, równocześnie snując opowieści o tym, co można zrobić z nimi dziś. Kuratorzy chcą przetestować wybranych bohaterów w nowych sytuacjach.
Bilety w cenie: 30 zł / 20 zł /15 zł do kupienia w kasie TR Warszawa.
Kuratorzy: Michał Libera, Grzegorz Laszuk, Tomasz Plata (Instytut Sztuk Performatywnych)Udział biorą: Izabela Chlewińska, Korina Kordova, Ramona Nagabczyńska, Iza Szostak, Karol Tymiński, Simone de Iacobis, Małgorzata Kuciewicz.
więcej tutaj
Zofia Hansen / Grupa projektowa Centrala & Centrum w Ruchu
15, 16 lutego 2014, godz. 19.00
TR Warszawa
Zofia i Oskar Hansenowie byli bodaj najwybitniejszymi i najbardziej radykalnymi przedstawicielami nurtu modernistycznego w polskiej architekturze powojennej. Przez długie lata zapomniani, dziś znów znaleźli się w centrum zainteresowania. Autorzy tak przełomowych (i kontrowersyjnych) projektów, jak Linearny System Ciągły czy Przyczółek Grochowski, inspirują przede wszystkim jako twórcy teorii Formy Otwartej, specyficznej strategii projektowania i edukacji (teoria Formy Otwartej określiła m.in. schemat pracy w słynnej Kowalni, pracowni rzeźby na warszawskiej ASP, prowadzonej przez Grzegorza Kowalskiego). Idea Formy Otwartej w ramach współpracy grupy projektowej Centrala i tancerzy z Centrum w Ruchu zostanie przełożona na język tanecznej improwizacji. Rozgrywane w całej przestrzeni teatru działania będą uświadamiać dynamiczny charakter naszej relacji z przestrzenią, pokazywać, w jaki sposób związek z architekturą może mieć postać otwartego dialogu, jak architektura zmienia się pod naszym wpływem, jak staje się zapisem naszych kolejnych ingerencji. Działaniom tanecznym towarzyszyć będzie wykład Małgorzaty Kuciewicz i Simone De Iacobisa, młodych architektów zajmujących się badaniem architektonicznym domu małżeństwa Hansenów. Główną bohaterką wykładu stanie się Zofia Hansen, wciąż chyba nie dość doceniana jako współtwórczyni projektów duetu.
Spotkanie wokół postaci Zofii Hansen otwiera nową serię wykładów performatywnych w TR Warszawa. BIO/FORMY mają na celu przybliżenie sylwetek artystów poprzez rekonstrukcję ich praktyki, równocześnie snując opowieści o tym, co można zrobić z nimi dziś. Kuratorzy chcą przetestować wybranych bohaterów w nowych sytuacjach.
Bilety w cenie: 30 zł / 20 zł /15 zł do kupienia w kasie TR Warszawa.
Kuratorzy: Michał Libera, Grzegorz Laszuk, Tomasz Plata (Instytut Sztuk Performatywnych)Udział biorą: Izabela Chlewińska, Korina Kordova, Ramona Nagabczyńska, Iza Szostak, Karol Tymiński, Simone de Iacobis, Małgorzata Kuciewicz.
więcej tutaj
Wystawa Brutal – retrospekcja
17 stycznia – 23 lutego 2014
Willa Caro, ul. Dolnych Wałów 8a, Gliwice
Organizator: Czytelnia Sztuki
W Czytelni Sztuki w Gliwicach prezentowane są fotografie wykonane przez Michała Łuczaka między czerwcem 2010, a styczniem 2011 roku. W tym czasie toczyła się głośna dyskusja o potrzebie zachowania dworca kolejowego w śródmieściu Katowic. Wystawa to nie tylko dokumentacja budynku będącego najwybitniejszym przykładem architektury brutalistycznej w Polsce, ale przede wszystkim sentymentalna fotograficzna opowieść o miejscu, które dla wielu mieszkańców miasta przez kilka dekad stanowiło swoisty punkt odniesienia. Nazwany Brutalem stał się niezaprzeczalnie ikoną wojewódzkiego miasta. Kilkadziesiąt fotografii i kilka planów architektonicznych to cenne „pozostałości” po organie wyrwanym gwałtownie z miejskiego ciała.
Dworzec kolejowy w Katowicach zbudowany został w 1972 roku według projektu Wacława Kłyszewskiego, Jerzego Mokrzyńskiego i Eugeniusza Wierzbickiego. Konstruktorem charakterystycznych, monumentalnych kielichów, podtrzymujących sklepienie, był Wacław Zalewski.
Michał Łuczak urodził się w 1983 roku na Górnym Śląsku. Mieszka w Giszowcu, górniczej dzielnicy Katowic, pracuje głównie w Warszawie. Od wielu lat dokumentuje Śląsk i zmiany, które tu nastąpiły po upadku komunizmu w 1989 roku. W latach 2008–2009 współpracował z Andrzejem Kramarzem przy projektach fundacji IMAGO MUNDI: „Stefania Gurdowa – Klisze przechowuje się” oraz „Stefania Gurdowa – Czas niewinności”. Od roku 2010 jest członkiem kolektywu SPUTNIK PHOTOS skupiającym fotografów z Europy Środkowo-Wschodniej. www.michal-luczak.com
Więcej informacji: http://www.czytelniasztuki.pl/?p=2329
17 stycznia – 23 lutego 2014
Willa Caro, ul. Dolnych Wałów 8a, Gliwice
Organizator: Czytelnia Sztuki
W Czytelni Sztuki w Gliwicach prezentowane są fotografie wykonane przez Michała Łuczaka między czerwcem 2010, a styczniem 2011 roku. W tym czasie toczyła się głośna dyskusja o potrzebie zachowania dworca kolejowego w śródmieściu Katowic. Wystawa to nie tylko dokumentacja budynku będącego najwybitniejszym przykładem architektury brutalistycznej w Polsce, ale przede wszystkim sentymentalna fotograficzna opowieść o miejscu, które dla wielu mieszkańców miasta przez kilka dekad stanowiło swoisty punkt odniesienia. Nazwany Brutalem stał się niezaprzeczalnie ikoną wojewódzkiego miasta. Kilkadziesiąt fotografii i kilka planów architektonicznych to cenne „pozostałości” po organie wyrwanym gwałtownie z miejskiego ciała.
Dworzec kolejowy w Katowicach zbudowany został w 1972 roku według projektu Wacława Kłyszewskiego, Jerzego Mokrzyńskiego i Eugeniusza Wierzbickiego. Konstruktorem charakterystycznych, monumentalnych kielichów, podtrzymujących sklepienie, był Wacław Zalewski.
Michał Łuczak urodził się w 1983 roku na Górnym Śląsku. Mieszka w Giszowcu, górniczej dzielnicy Katowic, pracuje głównie w Warszawie. Od wielu lat dokumentuje Śląsk i zmiany, które tu nastąpiły po upadku komunizmu w 1989 roku. W latach 2008–2009 współpracował z Andrzejem Kramarzem przy projektach fundacji IMAGO MUNDI: „Stefania Gurdowa – Klisze przechowuje się” oraz „Stefania Gurdowa – Czas niewinności”. Od roku 2010 jest członkiem kolektywu SPUTNIK PHOTOS skupiającym fotografów z Europy Środkowo-Wschodniej. www.michal-luczak.com
Więcej informacji: http://www.czytelniasztuki.pl/?p=2329
Wystawa Tadeusz M. Zipser. Zygzakiem przez symbole
23 stycznia – 23 marca 2014 roku
Muzeum Architektury we Wrocławiu
ul. Bernardyńska 5, Wrocław
Tadeusz Maria Zipser – architekt, urbanista, malarz, grafik, poeta, a jednocześnie wychowawca wielu pokoleń architektów i urbanistów, jest prawdziwym człowiekiem renesansu. Urodził się w 1930 roku we Lwowie, skąd w 1945 roku wyjechał wraz z rodziną do Krakowa, a następnie do Wrocławia. Po ukończeniu studiów na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej zainteresował się kwestią nowoczesnego kształtowania ogrodów zoologicznych, którym poświęcił swą pracę doktorską. Do najwcześniejszych prac projektowych Tadeusza Zipsera należy projekt modernizacji i rozbudowy Miejskiego Ogrodu Zoologicznego we Wrocławiu (1956–1957), dla którego zaproponował kilka nowatorskich rozwiązań, jak wybiegi „pierścieniowe”, podziemne korytarze do obserwacji zwierząt czy pomieszczenia obrotowe. Zdobyte tu doświadczenia sprawiły, że stał się ekspertem w dziedzinie ekspozycji zwierząt w ogrodach zoologicznych. Prawdziwą pasją jego życia stała się jednak urbanistyka. W tej dziedzinie osiągnął mistrzostwo zarówno na polu teoretycznym jako autor nowej teorii urbanistycznej, tzw. struktury trójkątowo-łańcuchowej, będącej propozycją nowego policentrycznego układu mieszkalno-komunikacyjnego, a także jako praktyk opracowujący modele decyzyjno-symulacyjne systemu osadniczego oraz prognozy komunikacyjne dla wielu miast Polski z pionierskim ówcześnie wykorzystaniem maszyn cyfrowych. Twórca kościołów i obiektów religijnych, pojmowanych jako dzieła komplementarne, dla których nie tylko projektował wystrój wnętrz (witraże), lecz także własnoręcznie wykonywał monumentalne malowidła ołtarzowe. Na wystawie „Tadeusz M. Zipser. Zygzakiem przez symbole”, przygotowanej przez Muzeum Architektury we Wrocławiu, będzie można zobaczyć dzieła powstałe od połowy lat pięćdziesiątych XX wieku aż do najnowszych, datowanych na nowe stulecie: projekty ogrodów zoologicznych, idee urbanistyczne i przykłady pionierskich zastosowań obliczeń komputerowych oraz projekty kościołów, które zajmą na wystawie szczególne miejsce.
Więcej informacji: http://www.ma.wroc.pl/
23 stycznia – 23 marca 2014 roku
Muzeum Architektury we Wrocławiu
ul. Bernardyńska 5, Wrocław
Tadeusz Maria Zipser – architekt, urbanista, malarz, grafik, poeta, a jednocześnie wychowawca wielu pokoleń architektów i urbanistów, jest prawdziwym człowiekiem renesansu. Urodził się w 1930 roku we Lwowie, skąd w 1945 roku wyjechał wraz z rodziną do Krakowa, a następnie do Wrocławia. Po ukończeniu studiów na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej zainteresował się kwestią nowoczesnego kształtowania ogrodów zoologicznych, którym poświęcił swą pracę doktorską. Do najwcześniejszych prac projektowych Tadeusza Zipsera należy projekt modernizacji i rozbudowy Miejskiego Ogrodu Zoologicznego we Wrocławiu (1956–1957), dla którego zaproponował kilka nowatorskich rozwiązań, jak wybiegi „pierścieniowe”, podziemne korytarze do obserwacji zwierząt czy pomieszczenia obrotowe. Zdobyte tu doświadczenia sprawiły, że stał się ekspertem w dziedzinie ekspozycji zwierząt w ogrodach zoologicznych. Prawdziwą pasją jego życia stała się jednak urbanistyka. W tej dziedzinie osiągnął mistrzostwo zarówno na polu teoretycznym jako autor nowej teorii urbanistycznej, tzw. struktury trójkątowo-łańcuchowej, będącej propozycją nowego policentrycznego układu mieszkalno-komunikacyjnego, a także jako praktyk opracowujący modele decyzyjno-symulacyjne systemu osadniczego oraz prognozy komunikacyjne dla wielu miast Polski z pionierskim ówcześnie wykorzystaniem maszyn cyfrowych. Twórca kościołów i obiektów religijnych, pojmowanych jako dzieła komplementarne, dla których nie tylko projektował wystrój wnętrz (witraże), lecz także własnoręcznie wykonywał monumentalne malowidła ołtarzowe. Na wystawie „Tadeusz M. Zipser. Zygzakiem przez symbole”, przygotowanej przez Muzeum Architektury we Wrocławiu, będzie można zobaczyć dzieła powstałe od połowy lat pięćdziesiątych XX wieku aż do najnowszych, datowanych na nowe stulecie: projekty ogrodów zoologicznych, idee urbanistyczne i przykłady pionierskich zastosowań obliczeń komputerowych oraz projekty kościołów, które zajmą na wystawie szczególne miejsce.
Więcej informacji: http://www.ma.wroc.pl/
Wykłady Modernistyczna Przestrzeń Warszawy
Organizator: Muzeum Powstania Warszawskiego
Instytut Stefana Starzyńskiego, oddział Muzeum Powstania Warszawskiego wraz z architektem Grzegorzem Miką, autorem strony „Warszawski Modernizm 1905-1939” zapraszają na cykl wykładów poświęconych przemianom przestrzennym Warszawy.
Najbliższy wykład:
20 lutego 2014, godz. 18.30 – Uprzemysłowienie Karty Ateńskiej (1957 – 1970)
Wykład odbędzie się w Audytorium Jana Nowaka-Jeziorańskiego w siedzibie Muzeum Powstania Warszawskiego.
Więcej informacji: http://www.1944.pl/o_muzeum/news/modernistyczna_przestrzen_warszawy_wyklady_grzegorza_miki
Organizator: Muzeum Powstania Warszawskiego
Instytut Stefana Starzyńskiego, oddział Muzeum Powstania Warszawskiego wraz z architektem Grzegorzem Miką, autorem strony „Warszawski Modernizm 1905-1939” zapraszają na cykl wykładów poświęconych przemianom przestrzennym Warszawy.
Najbliższy wykład:
20 lutego 2014, godz. 18.30 – Uprzemysłowienie Karty Ateńskiej (1957 – 1970)
Wykład odbędzie się w Audytorium Jana Nowaka-Jeziorańskiego w siedzibie Muzeum Powstania Warszawskiego.
Więcej informacji: http://www.1944.pl/o_muzeum/news/modernistyczna_przestrzen_warszawy_wyklady_grzegorza_miki
Książka Modernizmy. Architektura nowoczesności w II Rzeczypospolitej
W świadomości społecznej architektura II Rzeczypospolitej rzadko uchodzi za zabytkową. Często pomijana, szufladkowana razem z powojenną jako spuścizna okresu błędów i wypaczeń, powoli rozpada się na naszych oczach. Seria Modernizmy przypomina jej genezę, monumentalizm i rozmach założeń architektonicznych. Po odzyskaniu niepodległości polskie władze stanęły przed wyzwaniem zaprojektowania nowego państwa i zbudowania go od podstaw. Należało się skomunikować, zelektryfikować, uzbroić i uniezależnić gospodarczo od państw ościennych. Budzi podziw skala podjętych wówczas działań – w ciągu kilku lat powstały nowe miasta, osiedla, centra przemysłu i rozrywki.
Pierwszy tom Modernizmy. Architektura nowoczesności w II Rzeczypospolitej opowiada o przedwojennym województwie krakowskim. W pierwszej części zostało omówione budownictwo sakralne, publiczne i mieszkaniowe Krakowa. Kolejną część stanowią opracowania na temat mało znanych osiedli, które powstawały przy wielkich inwestycjach przemysłowych: przy zakładach azotowych w Tarnowie-Mościcach, przy zaporach w Porąbce i Rożnowie, a wreszcie w Chełmku wokół fabryki butów Bata. Ostatnia część jest poświęcona architekturze uzdrowiskowej – sanatoriom i domom zdrojowym w Zakopanem, Krynicy i Żegiestowie.
W świadomości społecznej architektura II Rzeczypospolitej rzadko uchodzi za zabytkową. Często pomijana, szufladkowana razem z powojenną jako spuścizna okresu błędów i wypaczeń, powoli rozpada się na naszych oczach. Seria Modernizmy przypomina jej genezę, monumentalizm i rozmach założeń architektonicznych. Po odzyskaniu niepodległości polskie władze stanęły przed wyzwaniem zaprojektowania nowego państwa i zbudowania go od podstaw. Należało się skomunikować, zelektryfikować, uzbroić i uniezależnić gospodarczo od państw ościennych. Budzi podziw skala podjętych wówczas działań – w ciągu kilku lat powstały nowe miasta, osiedla, centra przemysłu i rozrywki.
Pierwszy tom Modernizmy. Architektura nowoczesności w II Rzeczypospolitej opowiada o przedwojennym województwie krakowskim. W pierwszej części zostało omówione budownictwo sakralne, publiczne i mieszkaniowe Krakowa. Kolejną część stanowią opracowania na temat mało znanych osiedli, które powstawały przy wielkich inwestycjach przemysłowych: przy zakładach azotowych w Tarnowie-Mościcach, przy zaporach w Porąbce i Rożnowie, a wreszcie w Chełmku wokół fabryki butów Bata. Ostatnia część jest poświęcona architekturze uzdrowiskowej – sanatoriom i domom zdrojowym w Zakopanem, Krynicy i Żegiestowie.
Wystawa Reakcja na modernizm. Architektura Adolfa Szyszko-Bohusza w Muzeum Narodowym w Krakowie
23 października 2013 – 23 lutego 2014
Organizatorzy: Fundacja Instytut Architektury, Muzeum Narodowe w Krakowie
Kurator: Michał Wiśniewski
Współpraca kuratorska: Dorota Jędruch, Dorota Leśniak-Rychlak, Agata Wiśniewska
Wystawa „Reakcja na modernizm. Architektura Adolfa Szyszko-Bohusza” jest pierwszą tak szeroką prezentacją dorobku architekta, wykraczającą przy tym znacznie poza ramy typowej monograficznej ekspozycji. Jej celem jest zbadanie, w jaki sposób Szyszko-Bohusz - architekt, ale także badacz historii architektury i konserwator najważniejszych narodowych zabytków – asymilował w swoich projektach modernizm. W Polsce międzywojennej nowoczesność była symbolem rozwoju i aspiracji rodzącego się państwa, a modernizm awansował do rangi stylu oficjalnego. Jednocześnie jednak interpretacje stylu modernistycznego obejmowały zarówno propozycje awangardowe, jak i bardziej konserwatywne przykłady tzw. modernizmu umiarkowanego, czy wreszcie „reakcyjne” monumentalne gmachy w duchu zmodernizowanego klasycyzmu. Adolf Szyszko-Bohusz swobodnie wypowiadał się w każdej z tych formuł - w jego twórczości zderzają się tak pozornie opozycyjne nurty jak konserwatywny, związany z oficjalną propagandą władzy czy elitą finansową, oraz awangardowy, wzbudzający kontrowersje swoją formalną radykalnością. Na wystawie, objętej Honorowym Patronatem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Bronisława Komorowskiego, udostępnione zostaną unikatowe fotografie i projekcje z zasobów Narodowego Archiwum Cyfrowego, a także oryginalne rysunki architekta ze zbiorów Archiwum Narodowego w Krakowie, Archiwum Zamku Królewskiego na Wawelu, Muzeum Narodowego w Krakowie i Muzeum Architektury we Wrocławiu. W ramach ekspozycji zobaczyć będzie można także siedem specjalnie wykonanych modeli architektonicznych budynków zaprojektowanych przez Szyszko-Bohusza, które nie zostały zrealizowane lub zostały zmienione. W aranżacji wystawy najsilniejszy akcent stanowić będzie interwencja architektoniczna polegająca na radykalnym „oczyszczeniu” jednej z sal wystaw zmiennych Muzeum Narodowego w Krakowie z późniejszych przebudów. Autorzy chcą odsłonić oryginalne elementy dekoracji, podziały architektoniczne, ujawnić charakter zaprojektowanego w latach 30. XX wieku gmachu. Typowa dla epoki, monumentalna i elegancka architektura Muzeum stanie się zatem integralnym elementem ekspozycji.
23 października 2013 – 23 lutego 2014
Organizatorzy: Fundacja Instytut Architektury, Muzeum Narodowe w Krakowie
Kurator: Michał Wiśniewski
Współpraca kuratorska: Dorota Jędruch, Dorota Leśniak-Rychlak, Agata Wiśniewska
Wystawa „Reakcja na modernizm. Architektura Adolfa Szyszko-Bohusza” jest pierwszą tak szeroką prezentacją dorobku architekta, wykraczającą przy tym znacznie poza ramy typowej monograficznej ekspozycji. Jej celem jest zbadanie, w jaki sposób Szyszko-Bohusz - architekt, ale także badacz historii architektury i konserwator najważniejszych narodowych zabytków – asymilował w swoich projektach modernizm. W Polsce międzywojennej nowoczesność była symbolem rozwoju i aspiracji rodzącego się państwa, a modernizm awansował do rangi stylu oficjalnego. Jednocześnie jednak interpretacje stylu modernistycznego obejmowały zarówno propozycje awangardowe, jak i bardziej konserwatywne przykłady tzw. modernizmu umiarkowanego, czy wreszcie „reakcyjne” monumentalne gmachy w duchu zmodernizowanego klasycyzmu. Adolf Szyszko-Bohusz swobodnie wypowiadał się w każdej z tych formuł - w jego twórczości zderzają się tak pozornie opozycyjne nurty jak konserwatywny, związany z oficjalną propagandą władzy czy elitą finansową, oraz awangardowy, wzbudzający kontrowersje swoją formalną radykalnością. Na wystawie, objętej Honorowym Patronatem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Bronisława Komorowskiego, udostępnione zostaną unikatowe fotografie i projekcje z zasobów Narodowego Archiwum Cyfrowego, a także oryginalne rysunki architekta ze zbiorów Archiwum Narodowego w Krakowie, Archiwum Zamku Królewskiego na Wawelu, Muzeum Narodowego w Krakowie i Muzeum Architektury we Wrocławiu. W ramach ekspozycji zobaczyć będzie można także siedem specjalnie wykonanych modeli architektonicznych budynków zaprojektowanych przez Szyszko-Bohusza, które nie zostały zrealizowane lub zostały zmienione. W aranżacji wystawy najsilniejszy akcent stanowić będzie interwencja architektoniczna polegająca na radykalnym „oczyszczeniu” jednej z sal wystaw zmiennych Muzeum Narodowego w Krakowie z późniejszych przebudów. Autorzy chcą odsłonić oryginalne elementy dekoracji, podziały architektoniczne, ujawnić charakter zaprojektowanego w latach 30. XX wieku gmachu. Typowa dla epoki, monumentalna i elegancka architektura Muzeum stanie się zatem integralnym elementem ekspozycji.
Premiera książki Adolfa Loosa Ornament i zbrodnia. Eseje wybrane
Pod koniec listopada, w ramach tarnowskiego ArtFest-u, miała miejsce premiera kolejnej książki z serii Fundamenty pt. Ornament i zbrodnia. Eseje wybrane, autorstwa Adolfa Loosa z 1910 roku. Tłumaczona wersja tekstu pochodzi z 1931 roku.
Adolf Loos (1870-1933), austriacki architekt, teoretyk i publicysta, prekursor modernizmu, odegrał znaczącą rolę w podejściu do architektury współczesnej, funkcjonalnej, pozbawionej ornamentu, przeciwstawionej tradycyjnej wiedeńskiej Secesji i Art Nouveau. Dzięki jego pismom (wykładom), na początku XX wieku ornament stopniowo zatracił swoje dominujące znaczenie we współczesnej architekturze, a pisma A. Loosa stały się jednymi, obok Le Corbusiera, najczęściej czytanymi i cytowanymi pismami teoretycznymi XX wieku. Położyły fundament pod modernistyczny przewrót w architekturze. Od wielu pokoleń powtarzamy sformułowanie: „Ornament to zbrodnia”, jednak prawie nikt nie czytał oryginału. Przygotowywana edycja obejmuje 30 najciekawszych tekstów dotyczących nie tylko wąsko pojmowanej architektury, ale także projektowania wnętrz i przedmiotów codziennego użytku, stylu życia oraz etyki i zawodu projektanta. Jak dziś czytamy Loosa? Nadal z niesłabnącym zadziwieniem. Nie jest to manifest artystyczny, ani usystematyzowany i zdefiniowany zbiór zasad. To publiczne wystąpienia, wypowiedzi, przeniesione na papier, często pokrętne, pełne powtórzeń, niekonsekwencji, zaskakujących puent, aluzji, własnych refleksji i przemyśleń. To rodzaj teatru wyobraźni, w którym architekt jest demiurgiem, kreującym nową rzeczywistość. Bo w końcu – ornament to zbrodnia! Książka została wydana przez Centrum Architektury w Warszawie, które za swój główny cel uznało potrzebę rozwijania, popularyzację i promocję wiedzy o architekturze. Jednym ze sposobów realizacji tych zamierzeń jest publikowanie najważniejszych tekstów dotyczących architektury, nie tłumaczonych dotychczas na język polski, niedostępnych na polskim rynku lub od dawna niewznawianych. Tak powstała seria Fundamenty, której głównymi prowadzącymi są Grzegorz Piątek i Aleksandra Stępnikowska. Do tej pory ukazały się dwie pozycje Le Corbusiera: “W stronę architektury” (Vers une architecture) z 1932 roku i „Kiedy katedry były białe. Podróż do kraju ludzi nieśmiałych” (Quand les cathédrales étaient blanches. Voyage au pays des timides), z 1937 roku.
Pod koniec listopada, w ramach tarnowskiego ArtFest-u, miała miejsce premiera kolejnej książki z serii Fundamenty pt. Ornament i zbrodnia. Eseje wybrane, autorstwa Adolfa Loosa z 1910 roku. Tłumaczona wersja tekstu pochodzi z 1931 roku.
Adolf Loos (1870-1933), austriacki architekt, teoretyk i publicysta, prekursor modernizmu, odegrał znaczącą rolę w podejściu do architektury współczesnej, funkcjonalnej, pozbawionej ornamentu, przeciwstawionej tradycyjnej wiedeńskiej Secesji i Art Nouveau. Dzięki jego pismom (wykładom), na początku XX wieku ornament stopniowo zatracił swoje dominujące znaczenie we współczesnej architekturze, a pisma A. Loosa stały się jednymi, obok Le Corbusiera, najczęściej czytanymi i cytowanymi pismami teoretycznymi XX wieku. Położyły fundament pod modernistyczny przewrót w architekturze. Od wielu pokoleń powtarzamy sformułowanie: „Ornament to zbrodnia”, jednak prawie nikt nie czytał oryginału. Przygotowywana edycja obejmuje 30 najciekawszych tekstów dotyczących nie tylko wąsko pojmowanej architektury, ale także projektowania wnętrz i przedmiotów codziennego użytku, stylu życia oraz etyki i zawodu projektanta. Jak dziś czytamy Loosa? Nadal z niesłabnącym zadziwieniem. Nie jest to manifest artystyczny, ani usystematyzowany i zdefiniowany zbiór zasad. To publiczne wystąpienia, wypowiedzi, przeniesione na papier, często pokrętne, pełne powtórzeń, niekonsekwencji, zaskakujących puent, aluzji, własnych refleksji i przemyśleń. To rodzaj teatru wyobraźni, w którym architekt jest demiurgiem, kreującym nową rzeczywistość. Bo w końcu – ornament to zbrodnia! Książka została wydana przez Centrum Architektury w Warszawie, które za swój główny cel uznało potrzebę rozwijania, popularyzację i promocję wiedzy o architekturze. Jednym ze sposobów realizacji tych zamierzeń jest publikowanie najważniejszych tekstów dotyczących architektury, nie tłumaczonych dotychczas na język polski, niedostępnych na polskim rynku lub od dawna niewznawianych. Tak powstała seria Fundamenty, której głównymi prowadzącymi są Grzegorz Piątek i Aleksandra Stępnikowska. Do tej pory ukazały się dwie pozycje Le Corbusiera: “W stronę architektury” (Vers une architecture) z 1932 roku i „Kiedy katedry były białe. Podróż do kraju ludzi nieśmiałych” (Quand les cathédrales étaient blanches. Voyage au pays des timides), z 1937 roku.
25 października br. w Wenecji odbyło się trzecie już spotkanie Paolo Baratty, prezydenta la Biennale di Venezia i Rema Koolhaasa, kuratora generalnego 14. Międzynarodowej Wystawy Architektury z przedstawicielami 45 krajów, które wezmą udział w Biennale Architektury w 2014 r. Wystawa rozpocznie się 7 czerwca i potrwa do 23 listopada 2014 r. Dni prasowe poprzedzające otwarcie odbędą się w dniach 5 i 6 czerwca 2014.
W ramach wstępu Paolo Baratta i Rem Koolhas przypomnieli znane już założenia przyszłorocznej wystawy architektury. Reprezentanci poszczególnych krajów, w większości delegaci ambasad i innych placówek dyplomatycznych danych krajów we Włoszech – przedstawili status organizacji wystaw w pawilonach narodowych. Rem Koolhas wskazał na hasła-symbole, które poszczególne państwa zaproponowały jako odpowiedź na zaproponowany przez niego temat wystawy – Fundamenty. Polityka, antropologia, przegląd dzieł architektury ostatnich 100 lat, europejska architektura chrześcijańska w Afryce, użycie prefabrykatów, zastosowanie betonu to zagadnienia, które zostaną poruszone przez kuratorów wystaw w pawilonach w 2014 r. Rem Koolhas podkreślił, że prezentowane historie będą miały również charakter lokalny.
Załączona poniżej lista państw, które wezmą udział w 14. Międzynarodowej Wystawie Architektury została uzupełniona poprzez internetowy research i jest aktualna na dzień 4 listopada 2013.
W ramach wstępu Paolo Baratta i Rem Koolhas przypomnieli znane już założenia przyszłorocznej wystawy architektury. Reprezentanci poszczególnych krajów, w większości delegaci ambasad i innych placówek dyplomatycznych danych krajów we Włoszech – przedstawili status organizacji wystaw w pawilonach narodowych. Rem Koolhas wskazał na hasła-symbole, które poszczególne państwa zaproponowały jako odpowiedź na zaproponowany przez niego temat wystawy – Fundamenty. Polityka, antropologia, przegląd dzieł architektury ostatnich 100 lat, europejska architektura chrześcijańska w Afryce, użycie prefabrykatów, zastosowanie betonu to zagadnienia, które zostaną poruszone przez kuratorów wystaw w pawilonach w 2014 r. Rem Koolhas podkreślił, że prezentowane historie będą miały również charakter lokalny.
Załączona poniżej lista państw, które wezmą udział w 14. Międzynarodowej Wystawie Architektury została uzupełniona poprzez internetowy research i jest aktualna na dzień 4 listopada 2013.
narodowe_reprezentacje_2014.pdf | |
File Size: | 511 kb |
File Type: |
Wideo relacja z debaty wokół idei Biennale Architektury 2014
10 października w Zachęcie odbyła się debata wokół idei przyszłorocznego Biennale Architektury w Wenecji. Punktem wyjścia do dyskusji były wyniki konkursu na kuratorski projekt wystawy w Pawilonie Polskim w 2014 roku i rozmowa ze współautorami zwycięskiego projektu – Martą Karpińską i Jakubem Woynarowskim. Publiczność zadała pytania zespołowi, który będzie przygotowywał wystawę w Pawilonie Polskim, a także zapoznała się z pozostałymi koncepcjami wystaw nadesłanymi na konkurs. Link do relacji wideo z debaty: http://vimeo.com/78710556
10 października w Zachęcie odbyła się debata wokół idei przyszłorocznego Biennale Architektury w Wenecji. Punktem wyjścia do dyskusji były wyniki konkursu na kuratorski projekt wystawy w Pawilonie Polskim w 2014 roku i rozmowa ze współautorami zwycięskiego projektu – Martą Karpińską i Jakubem Woynarowskim. Publiczność zadała pytania zespołowi, który będzie przygotowywał wystawę w Pawilonie Polskim, a także zapoznała się z pozostałymi koncepcjami wystaw nadesłanymi na konkurs. Link do relacji wideo z debaty: http://vimeo.com/78710556
Konkurs BMW/URBAN/TRANSFORMS/2013
Organizatorzy: Fundacja Nowej Kultury Bęc Zmiana, BMW Group Polska
Termin nadsyłania projektów: do 31 stycznia 2014
Głównym celem konkursu – BMW/URBAN/TRANSFORMS/2013 – jest wyłonienie najlepszych projektów, dzięki którym miasto może się stać miejscem bardziej przyjaznym dla swoich mieszkańców. Konkurs, nad którym patronat objęło Stowarzyszenie Architektów Polskich SARP – Oddział Warszawa, skierowany jest do architektów, urbanistów, designerów, ale również organizacji społecznych czy wspólnot obywatelskich. Zgłoszone projekty w wymierny sposób mają poprawiać jakość życia mieszkańców w jednym z następujących obszarów: miejska mobilność, zrównoważony rozwój, ekologia, recykling, rewitalizacja przestrzeni, bezpieczeństwo, energia, estetyka miasta, komunikacja w przestrzeni miejskiej, czas wolny, systemy parkingowe oraz energia odnawialna. Projekty mogą być nadsyłane do 31 stycznia 2014 r. Uczestnikami ogólnopolskiego konkursu mogą być tylko zespoły, w skład których wejdą profesjonalni architekci i designerzy. Zwycięski zespół dostanie nagrodę w wysokości 10.000,- PLN, a najlepszy projekt otrzyma dofinansowanie w wysokości 100.000,- PLN, przeznaczonych na jego realizację i zostanie włączony w przestrzeń jednego z polskich miast. Regulamin konkursu: http://bmwtransformy.pl/konkurs/regulamin/
Organizatorzy: Fundacja Nowej Kultury Bęc Zmiana, BMW Group Polska
Termin nadsyłania projektów: do 31 stycznia 2014
Głównym celem konkursu – BMW/URBAN/TRANSFORMS/2013 – jest wyłonienie najlepszych projektów, dzięki którym miasto może się stać miejscem bardziej przyjaznym dla swoich mieszkańców. Konkurs, nad którym patronat objęło Stowarzyszenie Architektów Polskich SARP – Oddział Warszawa, skierowany jest do architektów, urbanistów, designerów, ale również organizacji społecznych czy wspólnot obywatelskich. Zgłoszone projekty w wymierny sposób mają poprawiać jakość życia mieszkańców w jednym z następujących obszarów: miejska mobilność, zrównoważony rozwój, ekologia, recykling, rewitalizacja przestrzeni, bezpieczeństwo, energia, estetyka miasta, komunikacja w przestrzeni miejskiej, czas wolny, systemy parkingowe oraz energia odnawialna. Projekty mogą być nadsyłane do 31 stycznia 2014 r. Uczestnikami ogólnopolskiego konkursu mogą być tylko zespoły, w skład których wejdą profesjonalni architekci i designerzy. Zwycięski zespół dostanie nagrodę w wysokości 10.000,- PLN, a najlepszy projekt otrzyma dofinansowanie w wysokości 100.000,- PLN, przeznaczonych na jego realizację i zostanie włączony w przestrzeń jednego z polskich miast. Regulamin konkursu: http://bmwtransformy.pl/konkurs/regulamin/
Drugie wydanie książki "Życie między budynkami"
„Życie między budynkami” to pozycja, po którą powinni sięgnąć wszyscy ci, którzy chcą poznać mechanizmy powstawania wartościowych przestrzeni publicznych. Jak zaprojektować miasto, aby było miastem dla ludzi, a nie dla samochodów? W jaki sposób zachęcić mieszkańców do wychodzenia z domów i zacieśniania więzi sąsiedzkich? Co zrobić, aby przestrzeń publiczna była atrakcyjna dla jej użytkowników? Na te pytania, a także na wiele innych odpowiada w swej książce prof. Jan Gehl – wykładowca kilkunastu prestiżowych uczelni i laureat licznych nagród za wkład w planowanie miast. Warto sięgnąć po tę książkę z jeszcze jednego powodu – aby uzmysłowić sobie, jakich działań należy unikać w procesie projektowania miast. „Życie między budynkami” to kompendium wiedzy urbanistycznej, które przyda się każdemu – zarówno profesjonaliście, jak i laikowi. Polecamy tę książkę wszystkim obywatelom polskich miast – nie tylko tym, którzy zdają sobie sprawę z tego, jak ogromny wpływ na nasze życie ma jakość otaczającej nas przestrzeni wspólnej, ale również tym, którzy dopiero zaczną sobie to uświadamiać. Polecamy tę książkę także przedstawicielom władz lokalnych i państwowych, którzy mają realny wpływ na zarządzanie przestrzenią publiczną polskich miast. Zwłaszcza im przypominamy przesłanie książki prof. Gehla: „Dbajcie o ludzi i cenne życie między budynkami”.
Magda Broniatowska
redaktorka książki
„Życie między budynkami” to pozycja, po którą powinni sięgnąć wszyscy ci, którzy chcą poznać mechanizmy powstawania wartościowych przestrzeni publicznych. Jak zaprojektować miasto, aby było miastem dla ludzi, a nie dla samochodów? W jaki sposób zachęcić mieszkańców do wychodzenia z domów i zacieśniania więzi sąsiedzkich? Co zrobić, aby przestrzeń publiczna była atrakcyjna dla jej użytkowników? Na te pytania, a także na wiele innych odpowiada w swej książce prof. Jan Gehl – wykładowca kilkunastu prestiżowych uczelni i laureat licznych nagród za wkład w planowanie miast. Warto sięgnąć po tę książkę z jeszcze jednego powodu – aby uzmysłowić sobie, jakich działań należy unikać w procesie projektowania miast. „Życie między budynkami” to kompendium wiedzy urbanistycznej, które przyda się każdemu – zarówno profesjonaliście, jak i laikowi. Polecamy tę książkę wszystkim obywatelom polskich miast – nie tylko tym, którzy zdają sobie sprawę z tego, jak ogromny wpływ na nasze życie ma jakość otaczającej nas przestrzeni wspólnej, ale również tym, którzy dopiero zaczną sobie to uświadamiać. Polecamy tę książkę także przedstawicielom władz lokalnych i państwowych, którzy mają realny wpływ na zarządzanie przestrzenią publiczną polskich miast. Zwłaszcza im przypominamy przesłanie książki prof. Gehla: „Dbajcie o ludzi i cenne życie między budynkami”.
Magda Broniatowska
redaktorka książki
Wystawa Wzorowe miasto: Stalowa Wola
Organizatorzy: Muzeum Regionalne w Stalowej Woli, Galeria Warsztat
Miejsce eksponowania: Galeria Warsztat, Stalowa Wola, ul. Hutnicza 17
Kurator: Aneta Garanty
marzec-kwiecień 2014
Wystawa czynna: pon. 8-15, wt. 8-18, śr., czw., pt. 8-15, niedz. 16-19
Jubileusz 75-lecia Stalowej Woli jest doskonałą okazją do innego niż dotąd zaprezentowania początków miasta. Wystawa Wzorowe miasto: Stalowa Wola pokaże w oryginalnej aranżacji, nawiązującej do architektury okrętowej, elementy przedwojennego wyposażenia stalowowolskich wnętrz. Meble i bibeloty nabiorą głębszego wymiaru za sprawą relacji dawnych mieszkańców miasta i ich potomków. Ludzie, którzy korzystali z tych przedmiotów, otaczali się nimi i wiążą z nimi swoje wspomnienia, tworzyli niezwykłą historię miasta, którą twórcy wystawy chcą na nowo opowiedzieć. Na wystawie zaprezentowane będą również elementy wyposażenia wnętrz reprezentacyjnych i biurowych dawnych Zakładów Południowych. M. in. w sławnej firmie Thonet stalowowolska fabryka zamawiała awangardowe gięte meble ustawiane w holu i biurach. Dlaczego „wzorowe miasto"? Stalowa Wola, najmłodsze dziecko II RP, należy do nielicznych europejskich miast, zbudowanych od podstaw w latach 30. XX wieku. Młodzi polscy architekci i urbaniści, zainspirowani nowoczesnymi trendami w projektowaniu, mieli tutaj niepowtarzalną okazję, by swoją wizję miasta funkcjonalnego, wygodnego i pięknego nie tylko przelać na papier, ale i zrealizować w całości.
Więcej informacji:http://www.muzeum.stalowawola.pl/pl/wystawy/wystawy-czasowe/item/1013-wzorowe-miasto-stalowa-wola
Fot. Fragment kompletu mebli do jadalni należący do inż. Kazimierza Radźwickiego i dr Marii Radźwickiej, którzy przed wojną mieszkali w Stalowej Woli; zbiory Muzeum Regionalnego w Stalowej Woli.
Organizatorzy: Muzeum Regionalne w Stalowej Woli, Galeria Warsztat
Miejsce eksponowania: Galeria Warsztat, Stalowa Wola, ul. Hutnicza 17
Kurator: Aneta Garanty
marzec-kwiecień 2014
Wystawa czynna: pon. 8-15, wt. 8-18, śr., czw., pt. 8-15, niedz. 16-19
Jubileusz 75-lecia Stalowej Woli jest doskonałą okazją do innego niż dotąd zaprezentowania początków miasta. Wystawa Wzorowe miasto: Stalowa Wola pokaże w oryginalnej aranżacji, nawiązującej do architektury okrętowej, elementy przedwojennego wyposażenia stalowowolskich wnętrz. Meble i bibeloty nabiorą głębszego wymiaru za sprawą relacji dawnych mieszkańców miasta i ich potomków. Ludzie, którzy korzystali z tych przedmiotów, otaczali się nimi i wiążą z nimi swoje wspomnienia, tworzyli niezwykłą historię miasta, którą twórcy wystawy chcą na nowo opowiedzieć. Na wystawie zaprezentowane będą również elementy wyposażenia wnętrz reprezentacyjnych i biurowych dawnych Zakładów Południowych. M. in. w sławnej firmie Thonet stalowowolska fabryka zamawiała awangardowe gięte meble ustawiane w holu i biurach. Dlaczego „wzorowe miasto"? Stalowa Wola, najmłodsze dziecko II RP, należy do nielicznych europejskich miast, zbudowanych od podstaw w latach 30. XX wieku. Młodzi polscy architekci i urbaniści, zainspirowani nowoczesnymi trendami w projektowaniu, mieli tutaj niepowtarzalną okazję, by swoją wizję miasta funkcjonalnego, wygodnego i pięknego nie tylko przelać na papier, ale i zrealizować w całości.
Więcej informacji:http://www.muzeum.stalowawola.pl/pl/wystawy/wystawy-czasowe/item/1013-wzorowe-miasto-stalowa-wola
Fot. Fragment kompletu mebli do jadalni należący do inż. Kazimierza Radźwickiego i dr Marii Radźwickiej, którzy przed wojną mieszkali w Stalowej Woli; zbiory Muzeum Regionalnego w Stalowej Woli.
Książka Anty-Bezradnik Przestrzenny
Anty-Bezradnik Przestrzennyto zestaw narzędzi – intelektualnych oraz formalno-prawnych – które umożliwiają mieszkańcom upominanie się o swoje „prawo do miasta”. Napisany przez społeczników z ponad sześcioletnim doświadczeniem, stanowi odpowiedź na powszechnie panującą bezradność w obliczu dominującego w Polsce „chaosu urbanistycznego”. Jest to opis mechaniki „gry o miasto” oraz możliwości włączenia się w nią przez mieszkańców. Pierwsza część książki przedstawia szereg pojęć, które mogą być pomocne w zrozumieniu „działania” współczesnych polskich miast; pokazuje logikę, która kryje się za pozornym bezładem polskiej przestrzeni. Druga część przedstawia szereg najistotniejszych problemów przestrzennych, a następnie opisuje dynamikę przeradzania się tych problemów w konflikty społeczne. Ostatnia część porządkuje i wyjaśnia istniejące regulacje prawne, które umożliwiają mieszkańcom uczestnictwo w dwóch najważniejszych ścieżkach kształtowania przestrzeni we współczesnej Polsce: w procedurach uchwalania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego oraz postępowaniach administracyjnych związanych z wydawaniem tak zwanych warunków zabudowy.
Książka dostępna w wersji on-line pod adresem: http://publica.pl/teksty/anty-bezradnik-wydany
Anty-Bezradnik Przestrzennyto zestaw narzędzi – intelektualnych oraz formalno-prawnych – które umożliwiają mieszkańcom upominanie się o swoje „prawo do miasta”. Napisany przez społeczników z ponad sześcioletnim doświadczeniem, stanowi odpowiedź na powszechnie panującą bezradność w obliczu dominującego w Polsce „chaosu urbanistycznego”. Jest to opis mechaniki „gry o miasto” oraz możliwości włączenia się w nią przez mieszkańców. Pierwsza część książki przedstawia szereg pojęć, które mogą być pomocne w zrozumieniu „działania” współczesnych polskich miast; pokazuje logikę, która kryje się za pozornym bezładem polskiej przestrzeni. Druga część przedstawia szereg najistotniejszych problemów przestrzennych, a następnie opisuje dynamikę przeradzania się tych problemów w konflikty społeczne. Ostatnia część porządkuje i wyjaśnia istniejące regulacje prawne, które umożliwiają mieszkańcom uczestnictwo w dwóch najważniejszych ścieżkach kształtowania przestrzeni we współczesnej Polsce: w procedurach uchwalania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego oraz postępowaniach administracyjnych związanych z wydawaniem tak zwanych warunków zabudowy.
Książka dostępna w wersji on-line pod adresem: http://publica.pl/teksty/anty-bezradnik-wydany
Warsztaty architektoniczne OSSA 2013
Podczas tygodniowych Warsztatów OSSA 2013, które odbyły się we Wrocławiu w październiku br. 110 studentów z 22 uczelni z Polski i zagranicy pracowało nad problematyką wymiaru architektury definiującego genius loci – ducha miejsca. Rezultaty przerosły oczekiwania organizatorów. Poza wartością merytoryczną, na uwagę zasługuje metoda prezentacji projektów, adekwatna do zadanej tematyki. Studenci wykorzystywali różne media w postaci filmów krótkometrażowych, happeningów i instalacji przestrzennych, a nawet miniatury teatralnej. Prace uczestników koordynowali znakomici tutorzy z Polski, Czech, Danii, Szwajcarii i Japonii. Dodatkowo dzięki współpracy z Dolnośląskim Festiwalem Architektury DoFA’13 studentom udało się zaprosić wykładowców: Phillipe’a Rahma z Francji, Simona Goddarda z pracowni Gehl Architects z Danii oraz Dariusza Hermana i Piotra Śmierzewskiego z pracowni HS99 z Polski. Istotne znaczenie dla inicjatywy miał wybór Audytorium Instytutu Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego na miejsce warsztatów. W związku z dyskusją o przyszłości tego zabytku powojennego modernizmu, studentom udało się udowodnić jego walory jako przestrzeni dydaktycznej, zawierającej wszystko co niezbędne do nauki oraz posiadającej niepowtarzalną atmosferę. Organizatorzy OSSY przewidują mniejsze warsztaty dotyczące przystosowania tego obiektu do obowiązujących norm, aby mógł służyć kolejnym pokoleniom studentów.
Podczas tygodniowych Warsztatów OSSA 2013, które odbyły się we Wrocławiu w październiku br. 110 studentów z 22 uczelni z Polski i zagranicy pracowało nad problematyką wymiaru architektury definiującego genius loci – ducha miejsca. Rezultaty przerosły oczekiwania organizatorów. Poza wartością merytoryczną, na uwagę zasługuje metoda prezentacji projektów, adekwatna do zadanej tematyki. Studenci wykorzystywali różne media w postaci filmów krótkometrażowych, happeningów i instalacji przestrzennych, a nawet miniatury teatralnej. Prace uczestników koordynowali znakomici tutorzy z Polski, Czech, Danii, Szwajcarii i Japonii. Dodatkowo dzięki współpracy z Dolnośląskim Festiwalem Architektury DoFA’13 studentom udało się zaprosić wykładowców: Phillipe’a Rahma z Francji, Simona Goddarda z pracowni Gehl Architects z Danii oraz Dariusza Hermana i Piotra Śmierzewskiego z pracowni HS99 z Polski. Istotne znaczenie dla inicjatywy miał wybór Audytorium Instytutu Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego na miejsce warsztatów. W związku z dyskusją o przyszłości tego zabytku powojennego modernizmu, studentom udało się udowodnić jego walory jako przestrzeni dydaktycznej, zawierającej wszystko co niezbędne do nauki oraz posiadającej niepowtarzalną atmosferę. Organizatorzy OSSY przewidują mniejsze warsztaty dotyczące przystosowania tego obiektu do obowiązujących norm, aby mógł służyć kolejnym pokoleniom studentów.
Warszawski Pawilon Architektury Zodiak
Oddział Warszawski SARP uzyskał możliwość dysponowania pawilonem przy ul. Marszałkowskiej 104a. Budynek ten, atrakcyjnie położony przy Pasażu Wiecha, w sąsiedztwie kina Atlantic stanowił przed laty część pawilonu gastronomicznego Zodiak mieszcząc kwiaciarnię w parterze i letnią kawiarnię na tarasie. W pawilonie planowane jest otwarcie Warszawskiego Pawilonu Architektury ZODIAK, który ma służyć jako centrum informacji, dokumentacji i ekspozycji architektury i urbanistyki Warszawy. Ma być miejscem, w którym informacje dotyczące rozwoju miasta oraz projektów architektonicznych prezentowane są w sposób atrakcyjny i zrozumiały dla każdego odbiorcy. Bazą ekspozycji będą modele miasta. W pawilonie udostępniona zostanie makieta miasta oraz wirtualny model, w którego opracowaniu uczestniczyć będzie Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej. Wiedza o przyczynach i kierunkach rozwoju miasta, zarówno w przeszłości jak i w przyszłości służyć ma budowaniu tożsamości mieszkańców Warszawy, ale też inspirować projektantów i badaczy oraz stanowić atrakcję turystyczną. Ekspozycji stałej towarzyszyć mają ekspozycje tematyczne i gościnne m.in. prezentacja wyników konkursów architektonicznych. Obecnie pawilon pozostaje w złym stanie technicznym i organizatorzy poszukują środków na jego remont. Planowane jest przywrócenie budynku do dawnej świetności przy zachowaniu jego oryginalnego kształtu – z odtworzeniem zewnętrznej klatki schodowej, tarasu, pergoli, neonu i mozaiki. Scenariusz wystawy i koncepcję przestrzennączęści ekspozycyjnej wybrane zostaną na podstawie konkursu architektonicznego, który zorganizowany zostanie na przełomie 2013 i 2014 roku.
Więcej informacji: http://sarp.warszawa.pl/
Oddział Warszawski SARP uzyskał możliwość dysponowania pawilonem przy ul. Marszałkowskiej 104a. Budynek ten, atrakcyjnie położony przy Pasażu Wiecha, w sąsiedztwie kina Atlantic stanowił przed laty część pawilonu gastronomicznego Zodiak mieszcząc kwiaciarnię w parterze i letnią kawiarnię na tarasie. W pawilonie planowane jest otwarcie Warszawskiego Pawilonu Architektury ZODIAK, który ma służyć jako centrum informacji, dokumentacji i ekspozycji architektury i urbanistyki Warszawy. Ma być miejscem, w którym informacje dotyczące rozwoju miasta oraz projektów architektonicznych prezentowane są w sposób atrakcyjny i zrozumiały dla każdego odbiorcy. Bazą ekspozycji będą modele miasta. W pawilonie udostępniona zostanie makieta miasta oraz wirtualny model, w którego opracowaniu uczestniczyć będzie Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej. Wiedza o przyczynach i kierunkach rozwoju miasta, zarówno w przeszłości jak i w przyszłości służyć ma budowaniu tożsamości mieszkańców Warszawy, ale też inspirować projektantów i badaczy oraz stanowić atrakcję turystyczną. Ekspozycji stałej towarzyszyć mają ekspozycje tematyczne i gościnne m.in. prezentacja wyników konkursów architektonicznych. Obecnie pawilon pozostaje w złym stanie technicznym i organizatorzy poszukują środków na jego remont. Planowane jest przywrócenie budynku do dawnej świetności przy zachowaniu jego oryginalnego kształtu – z odtworzeniem zewnętrznej klatki schodowej, tarasu, pergoli, neonu i mozaiki. Scenariusz wystawy i koncepcję przestrzennączęści ekspozycyjnej wybrane zostaną na podstawie konkursu architektonicznego, który zorganizowany zostanie na przełomie 2013 i 2014 roku.
Więcej informacji: http://sarp.warszawa.pl/
Premiera książki Le Corbusiera „Kiedy katedry były białe”
Centrum Architektury wydało drugą książkę Le Corbusiera po polsku. Książka to efekt pierwszej podróży legendarnego architekta do Ameryki. W 1935 roku papież modernizmu przeżywał kryzys. Sfrustrowany oporem na który trafiła awangarda i w ZSRR, i w III Rzeszy, i w demokratycznej Francji, przyjął zaproszenie Fundacji Rockefellera i wybrał się z wykładami do USA. Liczył na to, że jego radykalne idee miasta przyszłości (tzw. Miasto promienne) i nowej organizacji społeczeństwa znajdą podatny grunt w nowym, nieobciążonym tradycją świecie. Inspiracją i bohaterem książki jest Nowy Jork. Dla Europejczyków był on w latach 30. tym, czym dziś Szanghaj czy Dubaj – miastem nowych możliwości, fascynującą i jednocześnie obcą metropolią, w której możliwe było to, co nie do pomyślenia na Starym Kontynencie. W wieżowcach Manhattanu Le Corbusier zobaczył „białe katedry nowoczesności” – symbol możliwości i aspiracji swojej epoki. „Katedry” nie są książką tylko o architekturze. Autor równie błyskotliwie pisze o podróżach koleją, o seksualności Amerykanów, ich manierach i etyce pracy, oświecie wielkiego biznesu i sztuki. Wieżowce i kluby jazzowe Manhattanu, fabryki Forda i uniwersytety, niedostępne w Europie wygody i cuda techniki, spotkania z wpływowymi ludźmi i rozmowy podsłuchane w restauracjach, Louis Armstrong i Caravaggio, Rockefeller i Freud zainspirowali niezwykłą książkę –połączenie architektonicznego i politycznego manifestu z dziennikiem podróży Europejczyka patrzącego na młodą amerykańską cywilizację z mieszaniną podziwu i wyższości. Podróż, a później książka, miały kolosalne znaczenie dla promocji idei modernizmu na świecie. Jerzy Sołtan – jeden z największych polskich modernistów – „Katedry” wskazywał jako książkę, która ukształtowała go na całe życie i doprowadziła pod drzwi paryskiej pracowni Le Corbusiera. „Katedry” stały się również inspiracją do wydanej właśnie po polsku książki Rema Koolhaasa „Deliryczny Nowy Jork”.
Centrum Architektury wydało drugą książkę Le Corbusiera po polsku. Książka to efekt pierwszej podróży legendarnego architekta do Ameryki. W 1935 roku papież modernizmu przeżywał kryzys. Sfrustrowany oporem na który trafiła awangarda i w ZSRR, i w III Rzeszy, i w demokratycznej Francji, przyjął zaproszenie Fundacji Rockefellera i wybrał się z wykładami do USA. Liczył na to, że jego radykalne idee miasta przyszłości (tzw. Miasto promienne) i nowej organizacji społeczeństwa znajdą podatny grunt w nowym, nieobciążonym tradycją świecie. Inspiracją i bohaterem książki jest Nowy Jork. Dla Europejczyków był on w latach 30. tym, czym dziś Szanghaj czy Dubaj – miastem nowych możliwości, fascynującą i jednocześnie obcą metropolią, w której możliwe było to, co nie do pomyślenia na Starym Kontynencie. W wieżowcach Manhattanu Le Corbusier zobaczył „białe katedry nowoczesności” – symbol możliwości i aspiracji swojej epoki. „Katedry” nie są książką tylko o architekturze. Autor równie błyskotliwie pisze o podróżach koleją, o seksualności Amerykanów, ich manierach i etyce pracy, oświecie wielkiego biznesu i sztuki. Wieżowce i kluby jazzowe Manhattanu, fabryki Forda i uniwersytety, niedostępne w Europie wygody i cuda techniki, spotkania z wpływowymi ludźmi i rozmowy podsłuchane w restauracjach, Louis Armstrong i Caravaggio, Rockefeller i Freud zainspirowali niezwykłą książkę –połączenie architektonicznego i politycznego manifestu z dziennikiem podróży Europejczyka patrzącego na młodą amerykańską cywilizację z mieszaniną podziwu i wyższości. Podróż, a później książka, miały kolosalne znaczenie dla promocji idei modernizmu na świecie. Jerzy Sołtan – jeden z największych polskich modernistów – „Katedry” wskazywał jako książkę, która ukształtowała go na całe życie i doprowadziła pod drzwi paryskiej pracowni Le Corbusiera. „Katedry” stały się również inspiracją do wydanej właśnie po polsku książki Rema Koolhaasa „Deliryczny Nowy Jork”.
Nowa książka Filipa Springera
Wanna z kolumnadą. Reportaże o polskiej przestrzeni
Polska miała jeden z najlepszych systemów planowania przestrzennego w Europie, a wiele krajów podpatrywało go i wdrażało u siebie. Na przykład Niemcy. Tak było przed wojną. Po wojnie system został scentralizowany. A w nowej Polsce nikt nie planuje ani centralnie ani przestrzennie.
Bo planowanie przestrzenne jest nudne i sprowadza się do ustaw, przepisów, wykresów, szkiców i terminologii. Zamiast planowania mamy więc wszechobecny chaos. Filip Springer uparł się jednak i postanowił znaleźć w tym szaleństwie jakąś metodę. Nie zaważając na zagradzające
mu drogę płoty, meandrując pomiędzy setkami billboardów, przemierzał Polskę wszerz i wzdłuż. Jeździł po miastach i miasteczkach, ulicach
widmach, przedmieściach bez dróg i chodników, przekraczał mosty nad nieistniejącymi rzekami, rozmawiał z urzędnikami, naukowcami, architektami i mieszkańcami nowych osiedli o obiecujących nazwach, które w rzeczywistości okazały się miejscami wygnania. Na Śląsku znalazł
egipską piramidę, w Jelonkach coś w rodzaju Partenonu, a pod Warszawą wenecki pałac. Przy okazji określił też nową jednostkę chorobową
– pastelozę. I tak z pozornie nieinteresującego nikogo, nudnego zagadnienia powstała pasjonująca opowieść o kraju, w którym żyjemy, i ludziach, którzy tworzą naszą rzeczywistość. Trochę straszna, ale i czasami śmieszna. To historia o ładzie przestrzennym, czyli o czymś, „o czym każdy w Polsce słyszał, ale nikt od dawna tego nie widział”.
Wanna z kolumnadą. Reportaże o polskiej przestrzeni
Polska miała jeden z najlepszych systemów planowania przestrzennego w Europie, a wiele krajów podpatrywało go i wdrażało u siebie. Na przykład Niemcy. Tak było przed wojną. Po wojnie system został scentralizowany. A w nowej Polsce nikt nie planuje ani centralnie ani przestrzennie.
Bo planowanie przestrzenne jest nudne i sprowadza się do ustaw, przepisów, wykresów, szkiców i terminologii. Zamiast planowania mamy więc wszechobecny chaos. Filip Springer uparł się jednak i postanowił znaleźć w tym szaleństwie jakąś metodę. Nie zaważając na zagradzające
mu drogę płoty, meandrując pomiędzy setkami billboardów, przemierzał Polskę wszerz i wzdłuż. Jeździł po miastach i miasteczkach, ulicach
widmach, przedmieściach bez dróg i chodników, przekraczał mosty nad nieistniejącymi rzekami, rozmawiał z urzędnikami, naukowcami, architektami i mieszkańcami nowych osiedli o obiecujących nazwach, które w rzeczywistości okazały się miejscami wygnania. Na Śląsku znalazł
egipską piramidę, w Jelonkach coś w rodzaju Partenonu, a pod Warszawą wenecki pałac. Przy okazji określił też nową jednostkę chorobową
– pastelozę. I tak z pozornie nieinteresującego nikogo, nudnego zagadnienia powstała pasjonująca opowieść o kraju, w którym żyjemy, i ludziach, którzy tworzą naszą rzeczywistość. Trochę straszna, ale i czasami śmieszna. To historia o ładzie przestrzennym, czyli o czymś, „o czym każdy w Polsce słyszał, ale nikt od dawna tego nie widział”.
Film ze spotkania w Zachęcie Fundamenty. O wystawach w Pawilonie Polskim na Biennale Architektury w Wenecji
Data spotkania: 15 czerwca 2013
Film dostępny na stronie:
http://vimeo.com/69310327
Spotkanie skierowane było do osób zainteresowanych konkursem na kuratorski projekt wystawy w Pawilonie Polskim w Wenecji na 14. Międzynarodowej Wystawie Architektury w 2014 roku. Wprowadzenie i moderowanie spotkania:
Hanna Wróblewska, dyrektor Zachęty – Narodowej Galerii Sztuki, komisarz Pawilonu Polskiego w Wenecji. Prelegenci:
- Prof. Marta Leśniakowska – historyczka sztuki, pracownik naukowy Instytutu Sztuki Polskiej Akademii Nauk, wykładowca m.in. w Collegium Civitas, kierownik Katedry Sztuki Współczesnej w PAT;
- Grzegorz Piątek, Jarosław Trybuś – kuratorzy nagrodzonej Złotym Lwem wystawy„Hotel Polonia. The Afterlife of Buildings” w Pawilonie Polskim na 11. Biennale Architektury w Wenecji w 2008 roku;
- Katarzyna Krakowiak, Michał Libera – autorzy wystawy „Making the walls quake as if they were dilating with the secret knowledge of great powers” w Pawilonie Polskim, która otrzymała specjalne wyróżnienie Jury na 13. Biennale Architektury w Wenecji w 2012 roku;
- Joanna Waśko – koordynatorka wystaw w Pawilonie Polskim z ramienia Zachęty;
- Ewa Porębska – redaktor naczelna miesięcznika „Architektura-murator”.
Data spotkania: 15 czerwca 2013
Film dostępny na stronie:
http://vimeo.com/69310327
Spotkanie skierowane było do osób zainteresowanych konkursem na kuratorski projekt wystawy w Pawilonie Polskim w Wenecji na 14. Międzynarodowej Wystawie Architektury w 2014 roku. Wprowadzenie i moderowanie spotkania:
Hanna Wróblewska, dyrektor Zachęty – Narodowej Galerii Sztuki, komisarz Pawilonu Polskiego w Wenecji. Prelegenci:
- Prof. Marta Leśniakowska – historyczka sztuki, pracownik naukowy Instytutu Sztuki Polskiej Akademii Nauk, wykładowca m.in. w Collegium Civitas, kierownik Katedry Sztuki Współczesnej w PAT;
- Grzegorz Piątek, Jarosław Trybuś – kuratorzy nagrodzonej Złotym Lwem wystawy„Hotel Polonia. The Afterlife of Buildings” w Pawilonie Polskim na 11. Biennale Architektury w Wenecji w 2008 roku;
- Katarzyna Krakowiak, Michał Libera – autorzy wystawy „Making the walls quake as if they were dilating with the secret knowledge of great powers” w Pawilonie Polskim, która otrzymała specjalne wyróżnienie Jury na 13. Biennale Architektury w Wenecji w 2012 roku;
- Joanna Waśko – koordynatorka wystaw w Pawilonie Polskim z ramienia Zachęty;
- Ewa Porębska – redaktor naczelna miesięcznika „Architektura-murator”.
Powstał film dokumentalny na temat realizacji projektów architektonicznych Rema Koolhasa, kuratora generalnego 14. Biennale Architektury w 2014 r.
Reżyserem filmu jest syn architekta, Tomas Koolhas, od dzieciństwa przyglądający się pracy ojca. Film odróżnia się formą od typowych dokumentów architektonicznych – jest osobistą, antropologiczną obserwacją realizatorów i użytkowników budynków zaprojektowanych przez Koolhasa. Jak mówi reżyser, „większość filmów o architekturze skupia się na hiper-intelektualnych kadrach elementów architektonicznych i prawie całkowicie ignoruje fakt, że te budynki są lub będą zamieszkiwane i wykorzystywane przez ludzi”.
Na temat użyteczności budynku Seattle’s Central library wypowiada się bezdomny korzystający codziennie z darmowego Internetu udostępnianego czytelnikom, a budynki takie jak CCTV headquarters w Pekinie albo “de Rotterdam” obserwujemy z punktu widzenia budowniczych.
Więcej informacji i fragmenty filmu na stronie:
http://www.blouinartinfo.com/news/story/920593/son-of-koolhaass-doc-offers-personal-view-into-rems-designs
Fot. Tomas Koolhaas, źródło: http://www.blouinartinfo.com/
Reżyserem filmu jest syn architekta, Tomas Koolhas, od dzieciństwa przyglądający się pracy ojca. Film odróżnia się formą od typowych dokumentów architektonicznych – jest osobistą, antropologiczną obserwacją realizatorów i użytkowników budynków zaprojektowanych przez Koolhasa. Jak mówi reżyser, „większość filmów o architekturze skupia się na hiper-intelektualnych kadrach elementów architektonicznych i prawie całkowicie ignoruje fakt, że te budynki są lub będą zamieszkiwane i wykorzystywane przez ludzi”.
Na temat użyteczności budynku Seattle’s Central library wypowiada się bezdomny korzystający codziennie z darmowego Internetu udostępnianego czytelnikom, a budynki takie jak CCTV headquarters w Pekinie albo “de Rotterdam” obserwujemy z punktu widzenia budowniczych.
Więcej informacji i fragmenty filmu na stronie:
http://www.blouinartinfo.com/news/story/920593/son-of-koolhaass-doc-offers-personal-view-into-rems-designs
Fot. Tomas Koolhaas, źródło: http://www.blouinartinfo.com/
Fundamenty. O wystawach w Pawilonie Polskim na Biennale Architektury w Wenecji.
15 czerwca (sobota), godz. 12–17
Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki
sala multimedialna, wejście od ul. Burschego
wstęp wolny
Spotkanie skierowane jest do osób zainteresowanych konkursem na kuratorski projekt wystawy w Pawilonie Polskim w Wenecji na 14. Międzynarodowej Wystawie Architektury w 2014 roku. W ramach spotkania, swoje prezentacje przedstawią teoretycy architektury, uczestnicy i organizatorzy wystaw w Pawilonie Polskim. Spotkanie będzie miało formułę "pytania i odpowiedzi", po każdym wystąpieniu będzie okazja do rozmowy z prelegentami.
12.00 Wprowadzenie. Hanna Wróblewska, dyrektor Zachęty – Narodowej Galerii Sztuki, komisarz Pawilonu Polskiego w Wenecji.
12.15-13.15 Wykład. Prof. Marta Leśniakowska, historyczka sztuki, pracownik naukowy Instytutu Sztuki Polskiej Akademii Nauk, wykładowca m.in. w Collegium Civitas, kierownik Katedry Sztuki Współczesnej w PAT.
13.15-14.15 Prezentacja. Grzegorz Piątek i Jarosław Trybuś, kuratorzy nagrodzonej Złotym Lwem wystawy„Hotel Polonia. The Afterlife of Buildings” w Pawilonie Polskim na 11. Biennale Architektury w Wenecji w 2008 roku.
14.15-14.30 przerwa
14.45-15.45 Prezentacja. Artystka Katarzyna Krakowiak i kurator Michał Libera, autorzy wystawy „Making the walls quake as if they were dilating with the secret knowledge of great powers” w Pawilonie Polskim, która otrzymała specjalne wyróżnienie Jury na 13. Biennale Architektury w Wenecji w 2012 roku.
15.45-16.45 Pytania i odpowiedzi odnośnie regulaminu konkursu oraz informacje techniczne odnosnie realizacji wystaw w Pawilonie Polskim.
Joanna Waśko, koordynatorka wystaw w Pawilonie Polskim z ramienia Zachęty.
16.45-17.15 Podsumowanie i dyskusja końcowa. Ewa Porębska, redaktor naczelna miesięcznika „Architektura-murator”.
15 czerwca (sobota), godz. 12–17
Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki
sala multimedialna, wejście od ul. Burschego
wstęp wolny
Spotkanie skierowane jest do osób zainteresowanych konkursem na kuratorski projekt wystawy w Pawilonie Polskim w Wenecji na 14. Międzynarodowej Wystawie Architektury w 2014 roku. W ramach spotkania, swoje prezentacje przedstawią teoretycy architektury, uczestnicy i organizatorzy wystaw w Pawilonie Polskim. Spotkanie będzie miało formułę "pytania i odpowiedzi", po każdym wystąpieniu będzie okazja do rozmowy z prelegentami.
12.00 Wprowadzenie. Hanna Wróblewska, dyrektor Zachęty – Narodowej Galerii Sztuki, komisarz Pawilonu Polskiego w Wenecji.
12.15-13.15 Wykład. Prof. Marta Leśniakowska, historyczka sztuki, pracownik naukowy Instytutu Sztuki Polskiej Akademii Nauk, wykładowca m.in. w Collegium Civitas, kierownik Katedry Sztuki Współczesnej w PAT.
13.15-14.15 Prezentacja. Grzegorz Piątek i Jarosław Trybuś, kuratorzy nagrodzonej Złotym Lwem wystawy„Hotel Polonia. The Afterlife of Buildings” w Pawilonie Polskim na 11. Biennale Architektury w Wenecji w 2008 roku.
14.15-14.30 przerwa
14.45-15.45 Prezentacja. Artystka Katarzyna Krakowiak i kurator Michał Libera, autorzy wystawy „Making the walls quake as if they were dilating with the secret knowledge of great powers” w Pawilonie Polskim, która otrzymała specjalne wyróżnienie Jury na 13. Biennale Architektury w Wenecji w 2012 roku.
15.45-16.45 Pytania i odpowiedzi odnośnie regulaminu konkursu oraz informacje techniczne odnosnie realizacji wystaw w Pawilonie Polskim.
Joanna Waśko, koordynatorka wystaw w Pawilonie Polskim z ramienia Zachęty.
16.45-17.15 Podsumowanie i dyskusja końcowa. Ewa Porębska, redaktor naczelna miesięcznika „Architektura-murator”.
Sprawozdanie ze spotkania w sprawie 14. Międzynarodowej Wystawy Architektury – la Biennale di Venezia w 2014 roku
W dniu 22 kwietnia 2013r. w Zachęcie – Narodowej Galerii Sztuki odbyło się z spotkanie poświęcone 14. Międzynarodowej Wystawie Architektury w Wenecji.
W spotkaniu wzięli udział:
– Karolina Andrzejewska i Katarzyna Juchniewicz – z zarządu Fundacji Architektury
– Agnieszka Bulanda – redaktor naczelna magazynu „Arch”
– Agnieszka Dąbrowska – z miesięcznika „Architektura-murator”
– Dr Jerzy Ilkosz – dyrektor Muzeum Architektury we Wrocławiu
– Barbara Jezierska – konsultant Prezydium Zarządu Głównego Stowarzyszenia Architektów RP ds. Dziedzictwa Narodowego
– Dorota Jędruch – z zarządu Fundacji Instytut Architektury
– Wiesław Kaczmarek – prezes Towarzystwa Opieki nad Zabytkami
– Dorota Leśniak-Rychlak – redaktor naczelna czasopisma „Autoportret”
– Joanna Mytkowska – dyrektorka Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie
– Agnieszka Rasmus-Zgorzelska, Aleksandra Stępnikowska oraz Jarosław Trybuś – z zarządu Fundacji Centrum Architektury
– Dr Andrzej Szczerski – prezes Zarządu Sekcji Polskiej Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki
– Dr Gabriela Świtek – z Zachęty, kuratorka wystawy w Pawilonie Polskim w 2006 r.
– Małgorzata Tomczak – redaktor naczelna miesięcznika „Architektura & Biznes”
– Aleksandra Wasilkowska – wiceprezes Oddziału Warszawskiego SARP ds. Twórczości
– Marta Żakowska – redaktorka naczelna Magazynu „Miasta”oraz Joanna Erbel – współredaktorka
oraz Hanna Wróblewska – dyrektorka Zachęty i komisarz Pawilonu Polskiego w Wenecji oraz
dr Krzysztof Nawratek – architekt, wykładowca w School of Architecture & Design w Plymouth, juror konkursu na projekt w Pawilonie Polskim w 2012 r., moderator spotkania.
Rozpoczęto od wyjaśnienia idei konsultacji środowiskowych i współdziałania różnych grup i instytucji pod parasolem wydarzeń Biennale. Przypomniano założenia Rema Koolhaasa – kuratora generalnego 14. edycji Wystawy Architektury, odwołującego się pod hasłem Fundamentals do historii i ewolucji architektur narodowych na przestrzeni ostatnich stu lat, a jednocześnie zachęcającego pawilony narodowe do podjęcia tematu Absorbing Modernity: 1914–2014.
Podkreślono złożoność i różne możliwe interpretacje tematu głównego. Krzysztof Nawratek zwrócił uwagę na szansę przemyślenia i przedyskutowania architektury modernistycznej (ale i współczesnej) w kontekście procesów społecznych, ekonomicznych i politycznych, wobec kryzysu współczesnego modelu kapitalizmu.
Biorąc za punkt wyjścia przesłanie Rema Koolhaasa rozmawiano o specyfice modernizmu w Polsce i jego lokalnych odmianach. Zwrócono uwagę na potrzebę rozmowy o społecznej roli architektury w kontekście polskim (wątek mieszkaniowy), a nie wyłącznie dyskusji o modernizmie jako uniwersalizującej formie. Mając świadomość, jak bardzo żywa i obszerna jest problematyka modernizmu w polskiej architekturze za główny cel spotkania postawiono rozpoczęcie współpracy w środowisku architektonicznym.
Rozmawiano również o kwestiach organizacyjnych 14. edycji Biennale mającej trwać ok. 6 miesięcy (planowane otwarcie czerwiec 2014), której kurator i temat zostały podane z dużym wyprzedzeniem. Poruszono również specyfikę konkursu na projekt w pawilonie (konkurs na wystawę, nie zaś konkurs architektoniczny). Najżywsze dyskusje wzbudził regulaminowy zapis o tajności konkursu. Postulowano zmianę procedur, mającej na celu umożliwienie otwartej dyskusji na temat projektów biorących udział w konkursie.
Dodatkowo dyskutowano o sposobach popularyzacji samego konkursu oraz wystawy w Pawilonie Polskim. Zgodzono się również co do idei organizacji debaty na temat polskiej architektury w Wenecji, jako jednego z wydarzeń towarzyszących otwarciu wystawy w Polskim Pawilonie. Debata ta musiałaby być jednak finansowana oddzielnie od wystawy.
Główne wnioski spotkania:
– rozpoczęcie i popularyzacja ogólnopolskiej debaty na temat modernizmu w architekturze polskiej, biorąc za punkt wyjścia przesłanie Rema Koolhaasa
– włączenie do dyskusji uczelni i wydziałów architektury
– promocja i popularyzacja przez uczestniczące w spotkaniu organizacje będzie wykonywana według indywidualnego dla każdego ze stowarzyszeń charakteru działalności
– wspólna promocja konkursu na wystawę w Pawilonie Polskim
– postulat jak najszybszego ogłoszenia konkursu (maj-czerwiec) z terminem rozstrzygnięcia: wrzesień-październik
– postulat zmiany w regulaminie konkursu umożliwiającej pokonkursową dyskusję na temat zgłoszonych projektów i otwarcie debaty środowiskowej
– postulat utworzenia internetowej otwartej platformy wymiany informacji, gdzie zbierane i udostępniane będą informacje o działaniach i wydarzeniach towarzyszących debacie i wystawie weneckiej.
W dniu 22 kwietnia 2013r. w Zachęcie – Narodowej Galerii Sztuki odbyło się z spotkanie poświęcone 14. Międzynarodowej Wystawie Architektury w Wenecji.
W spotkaniu wzięli udział:
– Karolina Andrzejewska i Katarzyna Juchniewicz – z zarządu Fundacji Architektury
– Agnieszka Bulanda – redaktor naczelna magazynu „Arch”
– Agnieszka Dąbrowska – z miesięcznika „Architektura-murator”
– Dr Jerzy Ilkosz – dyrektor Muzeum Architektury we Wrocławiu
– Barbara Jezierska – konsultant Prezydium Zarządu Głównego Stowarzyszenia Architektów RP ds. Dziedzictwa Narodowego
– Dorota Jędruch – z zarządu Fundacji Instytut Architektury
– Wiesław Kaczmarek – prezes Towarzystwa Opieki nad Zabytkami
– Dorota Leśniak-Rychlak – redaktor naczelna czasopisma „Autoportret”
– Joanna Mytkowska – dyrektorka Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie
– Agnieszka Rasmus-Zgorzelska, Aleksandra Stępnikowska oraz Jarosław Trybuś – z zarządu Fundacji Centrum Architektury
– Dr Andrzej Szczerski – prezes Zarządu Sekcji Polskiej Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki
– Dr Gabriela Świtek – z Zachęty, kuratorka wystawy w Pawilonie Polskim w 2006 r.
– Małgorzata Tomczak – redaktor naczelna miesięcznika „Architektura & Biznes”
– Aleksandra Wasilkowska – wiceprezes Oddziału Warszawskiego SARP ds. Twórczości
– Marta Żakowska – redaktorka naczelna Magazynu „Miasta”oraz Joanna Erbel – współredaktorka
oraz Hanna Wróblewska – dyrektorka Zachęty i komisarz Pawilonu Polskiego w Wenecji oraz
dr Krzysztof Nawratek – architekt, wykładowca w School of Architecture & Design w Plymouth, juror konkursu na projekt w Pawilonie Polskim w 2012 r., moderator spotkania.
Rozpoczęto od wyjaśnienia idei konsultacji środowiskowych i współdziałania różnych grup i instytucji pod parasolem wydarzeń Biennale. Przypomniano założenia Rema Koolhaasa – kuratora generalnego 14. edycji Wystawy Architektury, odwołującego się pod hasłem Fundamentals do historii i ewolucji architektur narodowych na przestrzeni ostatnich stu lat, a jednocześnie zachęcającego pawilony narodowe do podjęcia tematu Absorbing Modernity: 1914–2014.
Podkreślono złożoność i różne możliwe interpretacje tematu głównego. Krzysztof Nawratek zwrócił uwagę na szansę przemyślenia i przedyskutowania architektury modernistycznej (ale i współczesnej) w kontekście procesów społecznych, ekonomicznych i politycznych, wobec kryzysu współczesnego modelu kapitalizmu.
Biorąc za punkt wyjścia przesłanie Rema Koolhaasa rozmawiano o specyfice modernizmu w Polsce i jego lokalnych odmianach. Zwrócono uwagę na potrzebę rozmowy o społecznej roli architektury w kontekście polskim (wątek mieszkaniowy), a nie wyłącznie dyskusji o modernizmie jako uniwersalizującej formie. Mając świadomość, jak bardzo żywa i obszerna jest problematyka modernizmu w polskiej architekturze za główny cel spotkania postawiono rozpoczęcie współpracy w środowisku architektonicznym.
Rozmawiano również o kwestiach organizacyjnych 14. edycji Biennale mającej trwać ok. 6 miesięcy (planowane otwarcie czerwiec 2014), której kurator i temat zostały podane z dużym wyprzedzeniem. Poruszono również specyfikę konkursu na projekt w pawilonie (konkurs na wystawę, nie zaś konkurs architektoniczny). Najżywsze dyskusje wzbudził regulaminowy zapis o tajności konkursu. Postulowano zmianę procedur, mającej na celu umożliwienie otwartej dyskusji na temat projektów biorących udział w konkursie.
Dodatkowo dyskutowano o sposobach popularyzacji samego konkursu oraz wystawy w Pawilonie Polskim. Zgodzono się również co do idei organizacji debaty na temat polskiej architektury w Wenecji, jako jednego z wydarzeń towarzyszących otwarciu wystawy w Polskim Pawilonie. Debata ta musiałaby być jednak finansowana oddzielnie od wystawy.
Główne wnioski spotkania:
– rozpoczęcie i popularyzacja ogólnopolskiej debaty na temat modernizmu w architekturze polskiej, biorąc za punkt wyjścia przesłanie Rema Koolhaasa
– włączenie do dyskusji uczelni i wydziałów architektury
– promocja i popularyzacja przez uczestniczące w spotkaniu organizacje będzie wykonywana według indywidualnego dla każdego ze stowarzyszeń charakteru działalności
– wspólna promocja konkursu na wystawę w Pawilonie Polskim
– postulat jak najszybszego ogłoszenia konkursu (maj-czerwiec) z terminem rozstrzygnięcia: wrzesień-październik
– postulat zmiany w regulaminie konkursu umożliwiającej pokonkursową dyskusję na temat zgłoszonych projektów i otwarcie debaty środowiskowej
– postulat utworzenia internetowej otwartej platformy wymiany informacji, gdzie zbierane i udostępniane będą informacje o działaniach i wydarzeniach towarzyszących debacie i wystawie weneckiej.